11-9: Enkele dagen na haar zware val in Zonnebeke leek Marion fysiek voldoende hersteld om weer een koersje te rijden. Eigenlijk zou Marion in Berkel moeten rijden. Om reden dat dit een smal rondje is met lastige haakse bochten, in combinatie met de mogelijke schrik in de bochten als nawee van de valpartij, toog Marion naar het Belgische Wenduine. Dit is een parcours aan de kust van 7,5 km. met minder bochten, die dan ook nog eens veel ruimer liggen. Men moest 95 km. koersen en er stonden een kleine 50 rensters aan de start. Helaas werd het een passieve koers, zoals je er momenteel in Belgie wel meer treft. Er lopen verschillende slagen door elkaar en soms is de tactiek er meer een van hoe blokkeren we de koers ipv. hoe krijgen we de anderen eraf gereden. Het verhaal is dan ook snel verteld. Na verschillende schermutselingen reed na ruim half koers Natascha Maes weg om tenslotte ook solo te winnen. Marion en ook bijvoorbeeld Karin de Krijger wilden wel en trachtten verschillende malen weg te rijden. Dit lukte herhaaldelijk, doch niet definitief. Telkens liep alles samen. In de voorlaatste ronde reed er dan toch een groepje van 6 weg, zonder Marion. Het peloton moest dus spurten voor de 7e plaats. Marion werd in de spurt, ondanks de schrik, 5e en aldus 12 in de totaaluitslag. Karin de Krijger 14e.
12-9: Een dag later ging ze met volop moraal naar Purmerend. Het rondje lag haar, het deelnemersveld niet al te sterk. Ze ging voor een dikke toptien-klassering. De koers was amper op gang of er zit een oliebol, die gewoon niet in de koers thuishoort, te slapen en rijdt bij een ander in het achterwiel. Uiteraard een val, de fiets kwakt voor Marion die deze fiets niet meer kan ontwijken en erover heen tuimelt. Gevolg wederom een hoop schade en noodgedewongen uit koers. Het wordt Marion een beetje teveel en overweegt serieus per direct te stoppen.
18-9: Het weekend nadien besloot Marion ondanks de hevige naweeen van de val toch te gaan koersen. Het heiligbeen is nog dik en donker blauw, haar heup gekneusd en haar rechter bil is nog fors gekleurd en dik, doch lijkt het ergste achter de rug te hebben. Hoewel ze verre van fit is, schrik heeft en moeilijk kan aanzetten, besluit ze toch te gaan omdat ze zich realiseert dat nu niet koersen mogelijk het definitieve einde van haar fietscarriere betekent. Liever neemt ze dit besluit weloverwogen en in alle rust in de winter. De wedstrijd in Westerbeek was wel geschikt gezien de grote omloop en slechts een vervelende bocht. Veel op de kant betekende dat de groep totaal verbrokkelde om vervolgens weer in twee groepen samen te lopen. Marion zat in de groep voor de 17e plaats; ze pakte net naast de prijzen.
19-9: Een dag later was er de ronde van Hillegom; een mooi en snel asfaltrondje. Met name door toedoen van Suzanne de Goede (zij won) viel het peloton in twee groepen uiteen. Marion zat in de groep vanaf de 11e plaats. Ze kon, zoals gezegd, moeilijk aanzetten en sprinten. Ze werd dan ook pas negentiende. Goed krakkemikkig, maar toch nog een prijsje. Hopelijk verbeterd haar bekken deze week, zodat ze nog enkele goede koersen kan rijden.
25-9: Een week later rijdt ze in het Belgische Kieldrecht een koers over 95km. Vroeg in de koers reed er een sterke kopgroep weg, 11 rensters groot. Het marcheerde nog niet echt bij Marion. Ook de koers liep niet echt in haar voordeel. Soms heb je het wedstrijdverloop mee, soms niet. Marion reed met een groepje een kilometer of 6 in de achtervolging. Net toen ze teruggepakt werden, reed er een ander groepje weg zonder Marion. Wel erbij zat de andere Nederlandse in koers, Karin de Krijger. Dit groepje bleef weg. Marion deed later een nieuwe poging met 4 andere rensters; nu bleven ze wel weg. Marion pakte zo nog een klein prijsje, de 19de. Mn. de val in Purmerend heeft het naseizoen voor Marion om zeep geholpen. Jammer omdat ze juist toen aan een goede serie bezig was. Nu draait het niet meer bij haar. Zoals het er nu uitziet is Kieldrecht voor dit jaar de laatste wedstrijd en rondt ze het seizoen hiermee af. Ludevice Henrion won de wedstrijd in Kieldrecht, Karin de Krijger werd twaalfde.
3-10: Dat Marion het niet kan laten is onderhand al wel bekend. Na afgelopen week goed getraind te hebben op een hoge trapfrequentie (deze was totaal verdwenen na het vele vooruit rijden, door de voorbereiding op Oostenrijk, inclusief de tijdrit en niet te vergeten de verschillende valpartijen), voelde Marion zich eindelijk weer eens redelijk goed. Goed genoeg om de laatste koers van dit jaar te rijden en wel in het Duitse Kempen. Marion kende dit rondje, ze werd hier vorig jaar 6e. Er stond een redelijk omvangrijk en kwalitatief goed veld aan de start. Het rondje is evenwel te snel om echt weg te rijden of om het uit elkaar te rijden. De koers werd dan ook beslist in een massasprint, welke gewonnen werd door Christine Mos voor Andrea Bosman en Marieke Verhoeven. Marion werd vijfde, voor oa. Inge Klep (7e) en Hanneke Snijders (18e). Een mooie afronding van het seizoen, een lekkere uitslag om met een goed gevoel de winter in te gaan. Een winter waarin Marion er nog eens goed over na moet denken of ze er nog een jaartje aan vast plakt. De leeftijd begint te tellen en dan nog al die valpartijen…….. (zie foto-boek).