Het seizoen 2011 werd een topseizoen! Hoewel Marion had verwacht een stapje terug te moeten doen gezien haar leeftijd, was dit in het geheel niet nodig. De vooraf bepaalde doelstellingen werden ruimschoots gehaald. Meer dan dat zelfs. Marion probeerde al enkele jaren een tiende wereldtitel aan haar palmares toe te voegen. Door de komst van het UCI-WK naar Stavelot kreeg ze een extra kans daartoe. Dit jaar wist ze de kaap van de tien te ronden. Ze pakte eerst haar tiende wereldtitel (bij de WMCF) op het onderdeel tijdrijden te Sankt Johann in Tirol om vervolgens twee weken later haar elfde wereldtitel (bij de UCI) te pakken in het Belgische Stavelot. Dit ook in de tijdrit. Verdere resumé: net als vorig seizoen 40 wedstrijden gereden, waarvan 31 maal in de prijzen en 26 toptienklasseringen. Daarnaast werd ze weer tweede in het WK weg te Sankt Johann in Tirol, tweede op het NK tijdrijden te Texel en derde op het DK tijdrijden te Prinsenbeek. Ook reed Marion naar winst in de tijdritten van Almere, Bleiswijk en Noordeloos, evenals de koppeltijdritten van Nijeveen en Puttershoek, respectievelijk met Ad van Broekhoven en Johan Gommers. Ook de verschillende toptienklasseringen bij de elite-vrouwen maakte dat Marion met heel veel voldoening terug kan kijken op het afgelopen seizoen.

Stoppen of doorgaan? Marion steekt hierin geen energie meer. Ze probeert te overwinteren zoals ze dit al jaren (met succes) doet. Ze hoopt hierbij op niet te veel sneeuw, pakt in komend voorjaar een trainingsstage rond het Spaanse Calpe (Costa Blanca), rijdt de trainingskoersen bij de BWF op het Bredase Moleneind en start vervolgens in de gemakkelijkere wegkoersen voor vrouwen. Dan zal blijken of ze het benodigde niveau nog haalt. Normaliter zal dit geen probleem zijn. Geeft haar lichaam aan dat het niet meer lukt, dan is dat het signaal een en ander eens te overwegen.

Laten we maar uitgaan, onder normale omstandigheden, van een nieuw seizoen 2012.