Bax gaat altijd maar door

door Steven van den Heuvel

Wielrennen – In augustus van dit jaar werd Marion Bax derde op het WK tijdrijden voor masters (50-55 jaar) in het Oostenrijkse Sankt Johann. Ze besloot vervolgens om er nog een jaar aan vast te plakken. Het jaar 2009 gaat de boeken in als het jaar van de comebacks. Onder meer Lance Armstrong, Kim Clijsters en Raemon Sluiter kwamen terug op hun besluit om de topsport vaarwel te zeggen. Zij konden de lokroep van de sport en het zoet van de overwinningen niet weerstaan en pakten hun fiets en rackets weer op. En niet zonder succes. Clijsters won de US Open, Armstrong haalde een podiumplek in het eindklassement van de Tour de France en Sluiter stond in de finale van het ATP-toernooi in Rosmalen. Hun rentree in de topsport werd daarmee gerechtvaardigd.

Wanneer is dan wél het goede moment om je sportcarrière te beëindigen?
De 53-jarige wielrenster Marion Bax kent de afweging die sporters moeten maken. Stoppen of doorgaan? Zelf overwoog ze ook al meer dan eens een punt te zetten achter haar wedstrijdcarrière. “Zolang ik nog plezier heb in het trainen en het niveau aankan, ga ik door”, zegt de negenvoudige wereldkampioene uit Bavel.

In augustus werd Bax nog derde op het WK tijdrijden voor masters (50-55 jaar) in het Oostenrijkse Sankt Johann. Na deze bronzen plak twijfelde Bax over haar toekomst, maar besloot er toch nog een jaar aan vast te plakken.

“Mijn goede resultaten gaven uiteindelijk de doorslag. Ik kan op mijn niveau nog makkelijk mee en ik heb plezier in het trainen. Het kost me geen moeite om me daarvoor te motiveren. ” De Bavelse kan zich wel voorstellen dat topsporters als Armstrong en Clijsters het in eerste instantie voor gezien hielden. “Op een gegeven moment raak je verzadigd en komen er andere dingen in je leven. Clijsters werd moeder en Armstrong had alles al gewonnen. Als je geen honderd procent trainingsarbeid meer kunt leveren, heeft het geen zin om door te gaan.” Dat deze atleten hun rentree maakten, is volgens Bax te danken aan hun niet aflatende passie voor de sport. “Ze zijn natuurlijk bezeten. Wanneer je merkt dat je het nog steeds kunt, gaat het steeds weer kriebelen.”

Het plezier in de sport als pijler. Ook voor Bax is dat de voornaamste motivatie. Op haar 28e noopte een langdurige blessure haar te stoppen met wedstrijdfietsen. Het plezier en het besef dat ze in staat was opnieuw een hoog niveau te halen, brachten haar terug op het zadel.

Nu, zo’n 25 jaar later waagt de krasse vijftiger zich niet meer in een hectische massasprint en rijdt ze ook beduidend minder wedstrijden.

“Ik heb flink wat blessures gehad en kijk nu meer naar wat verantwoord is voor mijn lichaam. Ik richt me op tijdritten en ga niet meer de overvolle pelotons in. Na het WK kijk ik weer hoe het ervoor staat. Ik hoéf niet alles meer te rijden.”