Angst regeerde bij titelstrijd vrouwen

ROTTERDAM – Angst regeerde zaterdag de titelstrijd bij de vrouwen. Sandra Rombouts begreep eigenlijk niets van het tactisch spelletje van de ploeg-Van Moorsel “Met Suzanne de Goede pakken ze toch de titel. Het zal dus achteraf allemaal wel kloppen.”

Duidelijk was dat de gedoodverfde favoriete Leontien Zijlaard-van Moorsel in haar eigen Rotterdam de rappe benen van Debbie Mansveld vreesde en het niet aandurfde om het sein op groen te zetten om de luttele seconden achterstand op de kopgroep dicht te rijden. Sandra Rombouts, die met haar maatjes van @-Home pas in de laatste ronde alle remmen losgooide: “Ik snap dan weer niet, dat Farm Frites het wel toeliet, dat Esther van der Helm naar een kopgroep toereed met drie van haar maatjes uit de ploeg van Leontien. Ze nam daarbij Vera Koedooder mee naar de frontlinie en dat was toch echt een gevaarlijke klant op dit parkoers.”

Rombouts had zo haar twijfels over het vlakke parkoers in Rotterdam. “Wat klimwerk ligt me beter. In Limburg is de strijd vaak snel beslist. Je bent er dan de ene keer wel, de andere keer niet bij. Nu bleven er heel wat rensters over, met de stille hoop om verrassend toe te slaan. Ook ik ging mijn kans. Maar eigenlijk houd je dan jezelf voor de gek. Want sprinten is nou niet bepaald mijn sterkste wapen. En zonder dat wapen was je hier kansloos.”

Jolanda van Dongen-Cools begreep op haar beurt niet echt, dat de ploeg rond Rombouts niet wat eerder aan het front verscheen. “Zij waren de enige grote ploeg die in de kopgroep niet was vertegenwoordigd. Van ons als clubrenster kun je niet verwachten, dat wij de zaak recht probeerden te zetten. Al heb ik een aantal keren geprobeerd het tempo te verhogen toen het er naar uitzag, dat de winnares toch uit die vroege kopgroep zou gaan komen.”

Dat er maar liefst 75 rensters binnen een minuut van kampioene Suzanne de Goede over de streep bolden, geeft Sandra Rombouts overigens meer dan gelijk in haar visie over de zwaarte van het parkoers. Met alle respect, ergens is het niet normaal dat een 47-jarige veterane als Marion Bax uit Bavel zo maar even op een 22e plaats finisht. Hoewel? Bax blaakt nog van strijdlust en zin voor avontuur, met daarbij de constatering dat ze nog elke week in de prijzen rijdt in voornamelijk Belgische wedstrijden. “De WK voor Masters op de baan in Manchester laat ik dit seizoen schieten. Mijn vakantiedagen wil ik dit jaar opmaken aan een trip naar Maleisië. Om er een meerdaagse te koersen uiteraard. Wat dacht je anders?”