Woensdag jl. reed Marion een tijdrit over een kleine 14 kilometer in de reeks van de Zuid-Hollandse tijdritcompetitie. Het draaide redelijk met een uitslag en tijd waar Marion tevreden mee kon zijn. Ze had de hoop de volgende zondag in Bleiswijk dezelfde benen te hebben!? Zie fotoboek, foto’s Bert Spits.

Uitslag vrouwen:
1. Iris Slappendel, 20.48
2. Marion Bax, 21.06
3. Amanda Bongaards, 21.42
4. Gabriella Rovers, 21. 58
5. Denise van Beers, 22.29
6. Wilma de Moel, 24.09
7. Anneke Lubbeek, 24.42
8. Suzanne Steens, 25.31
9. Annemarie van Dijk, 25.33
10. Eltina van Wijk, 29.27

In Bleiswijk draaide het wederom verre van slecht, hoewel de doelstelling een totaal andere was in het aangekondigde topveld. Voor Marion is maart / april niet een periode waarop ze reeds de grote macht en conditie heeft. Toptijdritten komen dan ook eigenlijk te vroeg voor haar. Doel was niet weggereden te worden, zodat men zou kunnen zeggen “dat oudje moet ook nog zonodig……”.
Nou dit is zeker niet gebeurd, ondanks dat Marion totaal alleen in de rondte moest rijden vanwege afgemelde rensters zowel voor als achter haar. Geen renster voor je waarop je jezelf kunt richten, geen renster achter je die je eventueel oversteekt en waaraan je jezelf vervolgens binnen de reglementen aan op kunt trekken. Niets, vertrekken en zoek het maar uit. Desalniettemin werd ze knap 26ste en liet hiermee 17 rensters achter zich. Van de groep niet-professionals (zo’n beetje vanaf plek twintig) werd ze toch zesde, voor haar (en voor veel kenners gezien de positieve reacties) een prima prestatie. Zie fotoboek, foto’s Koos ’t Hart.
“EBH RESTORE”-Tijdrit Elite-vrouwen, uitslag van de individuele tijdrit over 29 km

Plaats Naam T i j d Km/u
1 van Dijk, Ellen 40:56.53 42.499
2 Bruins, Regina 41:12.93 42.217
3 Wild, Kirsten 41:20.63 42.086
4 Slappendel, Iris 41:29.88 41.930
5 Melchers, Mirjam 41:41.63 41.733
6 Markerink, Loes 41:57.05 41.477
7 de Goede, Suzanne 42:12.17 41.229
8 Bates, Nathalie 42:12.60 41.222
9 Wood, Oenone 42:47.75 40.658
10 Knetemann, Roxanne 43:01.20 40.446
11 Meijer, Rixt 43:08.98 40.325
12 Vos, Marianne 43:39.74 39.851
13 Nauta, Njisk 43:41.14 39.830
14 van Veen, Suzanne 43:43.10 39.800
15 Koedooder, Vera 43:56.82 39.593
16 Visser, Adrie 43:57.23 39.587
17 Bekkering, Daniëlle 44:06.21 39.453
18 Baltus, Yvonne 44:17.45 39.286
19 Bakker, Liesbeth 44:35.13 39.026
20 Visser, Judith 44:47.26 38.850
21 van Dijk, Kim 45:03.02 38.623
22 Bongaards, Amanda 45:09.05 38.537
23 Spijkerman, Bertine 45:10.71 38.514
24 van der Burg, Mieke 45:24.81 38.315
25 Hiemstra, Marie-Sophie 45:38.08 38.129
26 Bax, Marion 45:38.12 38.128
27 Drysdale, Larissa 45:43.34 38.056
28 Rovers, Gabrielle 45:43.99 38.047
29 van Veghel, Sandra 45:45.78 38.022
30 van Dijk, Mirjam 45:47.18 38.003
31 Wallaard, Jaccolien 45:52.23 37.933
32 Ammerlaan, Patricia 45:54.87 37.897
33 Simons, Suzan 46:32.59 37.385
34 Groeneveld, Carola 46:36.67 37.330
35 Olthuis, Esther 46:41.89 37.261
36 Wagtho, Lianne 47:22.23 36.732
37 Remmelts, Florien 47:39.80 36.506
38 Duivelshof, Veronique 47:40.45 36.498
39 van Kleef, Tamara 48:59.63 35.515
40 van der Vaart, Nicoline 49:00.48 35.504
41 van Kleef, Daphne 49:20.19 35.268
42 Nijmeijer, Rian 49:58.48 34.818
43 Schijff, Tamara 50:26.27 34.498

Een dag later dan weer de Oranjeronde van Amsterdam-Sloten, welke haast traditioneel in een massasprint werd beslist. Marion had het gevoel zich toch maar weer eens in het sprintgewoel te moeten storten, daar anders de prijzen uit zouden blijven. Wel kreeg ze mee dit niet ten koste van alles te doen! Ze wist zich knap voorin te handhaven nadat ze voor de veiligheid reeds enkele ronden op voorhand op de eerste rij ging rijden. Ze werd achtste, een prima eerste echte prijs. Hopelijk is hiermee de ban gebroken?
1. Lianne Wagtho, Delft
2. Nicoline van der Vaart, Delft
3. Daphne Hoeve, Oisterwijk
4. Natalja Busschers, Haaksbergen
5. Ellen van den Ackerveken, Reusel
6. Imke Hartogs, Amersfoort
7. Janieke Kalsbeek, Hurdegaryp
8. Marion Bax, Bavel
9. Olivia Koster, Wehl
10. Judith Jelsma, Amstelveen
11. Juliette Wigbold, Hengelo OV
12. Dorien Janse, Amersfoort
13. Claartje Schouwenaar, Utrecht
14. Linda ter Beek, Hengelo OV
15. Marielle Kerste, Harmelen
16. Susan Hartog, Jisp
17. Margriet Engelsma, Noordwijk GN
18. Aimee Stroink, Amsterdam
19. Patricia Ammerlaan, Delft
20. Simone Hartman, Hoogeveen

Dit weekend weer erg lekker weer. Consequentie is dat het erg gemakkelijk koersen is. Beide koersen die Marion dit weekend reed eindigden dan ook in een massasprint.
In het Belgische Evergem stonden zaterdag 108 rensters aan het vertrek. Hooguit 20 werden er afgereden; de rest reed in groep naar de streep. Voor het eerst mengde Marion zich voorzichtig in de sprint. In de laatste bocht moest ze behoorlijk bijremmen, waardoor ze rond de veertig eindigde. Foto’s van Luc Blouwe in fotoboek.
Zondag waren er geen koersen voor vrouwen, zodat verschillende rensters naar de BWF-wedstrijd van Breda-Moleneind togen, waar ze mee mogen starten met de trimmers-45plus. Zeventig renners/rensters namen de start. Er werd flink doorgereden (de koers werd afgelegd met een gemiddelde van 41,7 kmpu), maar eindigde toch ook weer in een massasprint. Ronden op voorhand begon het positiekiezen al. Best link, doch Marion lijkt de schrik wat te overwinnen. Ze werd 18de in de mannenuitslag en wist al de andere vrouwen voor te blijven. Niet een overwinning welke je seizoen tot een geslaagd seizoen maakt, maar wel een mentale opsteker voor Marion.
Uitslag ronde van Breda-Moleneind:
1. Marion Bax, Bavel
2. Angela van der Velde, Wernhout
3. Suzanne van As, Roosendaal
4. Hanneke Snijders, ’s-Gravenmoer
5. Patricia van Loon, ’s-Gravenmoer
6. Brenda Zaal, Oss
7. Ellen Hermens, Ledeacker
8. Denise Aartsen, Nispen
9. Kristel Verkooijen, Roosendaal
10. Miranda Danse, ‘s-Hertogenbosch

Nadat Marion op 21 december bij een val haar rechter sleutelbeen brak en haar linker schoudergewricht licht ontwrichtte, moest ze haar wintertraining noodgedwongen aanpassen. Ze moest zich 3 weken beperken tot rustig peddelen op de fietsergometer.
Half januari kon ze het normale winterprogramma weer hervatten, met dien verstande dat ze de eerste trainingswedstrijden moest laten schieten. Hoewel ze snel het normale ritme leek op te pakken en ze weinig schade leek over te houden aan de val, buiten de toch nog steeds met regelmaat enigszins zeurende schouders, had ze toch aan trapvermogen ingeleverd en was er de schrik voor het rijden in de groep. Maar al bij al leek ze toch redelijk richting het niveau uit te komen wat voor haar gebruikelijk is in deze periode.
Om de laatste puntjes op de i te zetten had ze aanvankelijk besloten in de week voor Pasen naar Zuid-Frankrijk te gaan voor het maken van de nodige kilometers, deels bergop. Dit om het verloren vermogen te herwinnen. Vanwege de weersvoorspelling op weeronline.nl, welke niet te best waren en later ook slecht bleken, koos Marion om deze training in Nederland af te werken, waar wel goed weer werd verwacht. Een deel van deze training werd afgewerkt in Zuid-Limburg – de Voerstreek. Bovendien kon ze, als onderdeel van het trainingsprogramma, nu ook nog eens twee lange koersen rijden in het Belgische Laarne en Westkerke (zie fotoboek, foto’s van Luc Blouwe en Bert Spits). En dit ging goed. In beide koersen stonden 120 sterke rensters aan de start en waaide het flink, waardoor slechts de helft van de rensters de koers uit wist te doen. Ook Marion lfinishte in het peloton. Dit ondanks het feit dat ze vanwege de schrik op een bijna onmogelijke plaats achterin het peloton reed. Een plaats waar het haast niet mogelijk was te overleven. Reed Marion vorig jaar half april haar eerste koers, nu heeft ze op dat tijdstip reeds twee wedstrijden weg, zij het als training, maar toch met goed resultaat.
Marion denkt met deze week de seizoensvoorbereiding goed afgerond te hebben. Nu is het zaak in de koersen nog wat door te groeien in ritme, snelheid en vermogen en de schrik voor het rijden tussen de wielen verder te overwinnen.
Met nog enige progressie de komende weken moet Marion weer goed zijn voor de nodige prijsjes en hopelijk enkele uitschieters in de kampioenschappen. Het zullen wel niet de 48 prijzen en 10 medailles worden van het vorig seizoen. Dat is gewoon uniek en slechts eenmalig te realiseren. Zeker met weer een jaartje ouder!
Gewoon met enige regelmaat je prijsje pakken en goed mee kunnen koersen zijn voor Marion de gestelde doelen om van een geslaagd seizoen te kunnen spreken. Kwestie van reëel te blijven en de lat niet te hoog te leggen waardoor onnodige stress wordt vermeden.

Bax zet schouders er graag weer onder
door Rolf Finders

Dinsdag 27 februari 2007 – WIELRENNEN – Eén dag voor haar val zei Marion Bax nog dat ze zeker door bleef fietsen. Mits er niks ernstigs gebeurde. De vijftigjarige Bavelse wielrenster was immers nog topfit en reed vooraan mee bij de elite-vrouwen.

En toen viel ze. Zomaar op een trainingsritje met vrienden. Met dank aan een oliespoor.

Inmiddels zit ze weer op fiets, fanatiek als altijd en met doelen in haar hoofd. Maar de angst voor vallen zit ook in haar hoofd. We blikken terug en vooruit in zes hoofdstukken.

HOOFDSTUK 1: VAL

“Het was eind december. We waren met een trainingsgroepje aan het rijden en passeerden een rotonde. Daar lag olie. De renner aan de binnenkant van mij ging onderuit, sloeg mijn voorwiel weg en nam mij mee. Ik wist meteen dat het mis was, want ik kon niet meer omhoog komen. Ik baalde en dacht: nu is het over! Ik dacht terug aan mijn zware val in 1998.”

HOOFDSTUK 2: DIAGNOSE

“In het ziekenhuis vonden ze dat mijn rechterschouder er op de röntgenfoto een beetje raar uitzag. Het bleek namelijk dat er nog een oude fractuur zat, van rond 2004. Daar was geen bot aangegroeid, maar bindweefsel. De nieuwe breuk zat er een fractie naast. Ik heb daar dus twee jaar mee gefietst en er zijn maar twee momenten waarbij ik die eerste breuk opgelopen kan hebben. Of in een wedstrijd in België waarin ik viel, of tijdens een trainingsritje waarbij een stuk hout in mijn voorwiel vloog. Nu heb ik inderdaad wel een hoge pijngrens, dat hoort bij topsport. Je wilt immers door en hebt geen tijd te verliezen. En als het goed gaat, is de pijn na een paar dagen over.”

HOOFDSTUK 3: REVALIDATIE

“Ik ben thuis meteen op de hometrainer gaan zitten. Dat ging goed. Na zo’n drie weken ben ik op mijn boodschappenfiets gestapt. Nee, niet om in boodschappentempo te fietsen. Ik trainde dan zo’n vijftig kilometer. Op een racefiets kon ik nog niet zitten. Dat gaf te veel druk op mijn schouder. Ik probeerde het wel steeds thuis in de garage. Later ben ik wel op de mountainbike geklommen. Met een opzetstuurtje. Na zes weken zat ik weer op de racefiets.”

HOOFDSTUK 4: ANGSTEN

“Ik ben nog steeds een stuk voorzichtiger. In het begin zeker. De schrik zat er heel erg in. Bij de bochten deed ik het rustiger aan en alle auto’s zag ik op me af komen. Ik heb inmiddels ook al wat trainingsritjes gereden, maar rijd bewust wat meer achterin. Dan kan ik voor mezelf wat makkelijker ruimte creëren. Je hebt meer overzicht. Ja, ik ben een stuk alerter op dit moment. Dat is ook logisch, want de pijn is nog niet over. Elke dag voel ik mijn schouder, waardoor ik nog niet echt hard aan mijn stuur kan trekken.”

HOOFDSTUK 5: DOELEN

“Ik richt me op de tweede helft van 2007. Het gaat me om de maanden juli, augustus en september. Dan zijn de grote kampioenschappen bij de Masters. De aanloop is rustig. Eind maart, begin april wordt het serieuzer, maar echte uitslagen hoef ik dan nog niet te rijden. Begin april gaan we naar Zuid-Frankrijk om tot een hoger niveau te komen. Het WK op de weg is in Oostenrijk en daarna volgt het WK op de baan in Australië. Ik weet nog niet of ik in Australië ook start. Dat ligt aan het begin van mijn seizoen, want voor dat WK moet je niet 100, maar 110 procent zijn.”

HOOFDSTUK 6: TOEKOMST

“Als ik in april merk dat ik niet klachtenvrij ben, dat het niet gaat, dan moet ik ermee stoppen. Die beslissing kan en wil ik nu nog niet nemen, want op het moment dat stoppen in je hoofd gaat zitten, dan gebeurt het ook. Kijk, als ik nu al niet kon volgen in de trainingswedstrijden dan zou het een ander verhaal zijn. Maar dat gaat me heel goed af. Bovendien heb ik er nog steeds heel veel plezier in. Ook in de trainingen. Mensen zeiden vorig seizoen nog tegen me dat als ik ermee zou stoppen het halve peloton er dan ook maar beter mee op zou kunnen houden. Ik wil dus graag nog even door.”

Vandaag is Marion op controle geweest bij chirurg Raams. Hij heeft alle foto’s en de CT-scan naast elkaar gelegd en geconcludeerd dat de pseudarthrose het grootste probleem was/is. Mogelijk dat dit enigszins ontzet is geweest. Dit mag je vergelijken met een enkelverzwikking waarbij de banden en het kapsel (het bindweefsel) wat opgerekt en gescheurd zijn, waardoor de nodige pijn ontstaat. Hij gaat er van uit dat het gescheurde bindweefsel van de pseudarthrose zich weer zal herstellen, hoewel hij hiervoor ook geen garantie kan geven. Het advies luidt dan ook “activiteiten uitbouwen op geleide van de pijn en zonodig aan de bel trekken”. Dat betekent dus dat Marion begint met rustig buiten te fietsen op de mountainbike, rechtop, zonder al te veel aan het stuur te trekken en te steunen, om van daar uit naar een normaal trainingsniveau op te bouwen. Begin februari denkt ze dan zover te zijn dat ze in kan pikken in de trainingswedstrijdjes ( de Mol en Moleneind).
Nu maar hopen dat deze opbouw goed, dwz. zonder pijn of teveel reactie, verloopt.
De eventueel noodzakelijke correctie van de pseudarthrose zou +/- 3 maanden duren, wat het einde van de wedstrijdcarriere van Marion zou betekenen.
Inmiddels (25 februari) heeft Marion weer aardig de draad op weten te pakken. Ze heeft een vrij normaal trainingsprogramma af weten te werken, een mixed van de fietsergometer, spinning, duurwerk en trainingswedstrijdjes. Het gaat niet slecht, ze is niet veel minder dan vorig jaar rond deze tijd. Het enige probleem is dat ze in de groepen en de wedstrijdjes veel de ruimte opzoekt, waardoor de trainingen veel lastiger worden dan moet en nodig is. Blijkbaar is ze bang, of anders gezegd, heeft ze schrik. Waarschijnlijk schrik om weer te vallen.
Is natuurlijk niet vreemd, maar dit zal ze toch moeten overwinnen wil ze in de koersen weer goed aan de bak kunnen. Maar geen paniek, het duurt nog lang voordat het Pasen is (= de geplande seizoenstart).

Marion is gisteren bij chirurg Raams op controle geweest, nadat er nieuwe foto’s ter controle genomen werden. De stand was nagenoeg ongewijzigd, maar Raams vond het allemaal een wat vreemd beeld. Hij dacht aan een oude breuk welke niet met nieuw bot aan elkaar gegroeid was (een pseudarthrose). Vandaar dat hij voor vandaag een CT-scan afgesproken heeft. Hoewel Marion pas 8 januari bij Raams terug moet komen ter controle en voor de uitslag, heeft Hans (haar man, trainer en begeleider en als fysiotherapeut oa. werkzaam in het Amphia) met orthopeed Joosten (heeft eerder een sleutelbeen voor Marion gerepareerd en een echte sportfanaat) overlegd en samen de foto’s bekeken. Joosten was het geheel met de visie en het ingesteld beleid van collega Raams eens en, hoewel hij best wilde opereren als Marion daar op zou staan, ziet ook hij, gezien ook de fase van de seizoensvoorbereiding, geen medische en trainingstechnische noodzaak een plaatje te plaatsen (gelukkig geen onnodige narcose!) en ook hij adviseerde een conservatief beleid (dwz. geen operatie), met goede prognose op lange termijn.
Ook hij meende dat er sprake was van een pseudarthrose met net ernaast een kleine nieuwe breuk. De pseudarthrose zat er in maart 2004 nog niet (oude foto’s werden er bij gehaald), wat betekent dat Marion tussen toen en nu een breuk op moet hebben gelopen zonder dat zij wist dat er een breuk zat. Zij heeft gewoon doorgewerkt, doorgetraind en doorgekoerst zonder te weten dat ze dat met een breuk deed. Het nieuwe breukje zal wel helen. Nu maar hopen dat de pseudarthrose niet teveel ontzet is geweest met mogelijke klachten als gevolg.
Normaliter komt de seizoensvoorbereiding derhalve, mits verder normaal verloop, niet in gevaar. Marion zal voorlopig dagelijks haar training op de fietsergometer moeten realiseren. Is mentaal lastig, maar dat zal voor haar geen probleem zijn. Trainingstechnisch is deze noodgedwongen aanpassing niet ideaal, doch bij gebrek aan beter, moet het kunnen.
Hopen op een verder ongestoord verloop.

Het noodlot sloeg vandaag toe.
Gedurende een rustige twee-aan-twee duurtraining stuurde de groep, waarin Marion meestal dinsdag- en donderdagmiddag traint, kalm een rotonde op. Wat je nooit ziet op zo’n moment, is dat er een oliespoor lag. De renner, die naast Marion aan de binnenzijde reed, gleed erover uit en maaide Marion compleet van de fiets af. Nog enkele renners gingen erover heen. Marion bleek achteraf de grootste schade te hebben: een gebroken sleutelbeen, doordat ze juist met haar sleutelbeen op een van de buizen van de fiets van het fietsmaatje viel.
Chirurg Raams uit het Bredase Amphiaziekenhuis besloot om voorlopig niet operatief te behandelen. Volgende week (27 december) wordt er een controlefoto gemaakt en is de stand dan nog goed dan wacht Marion spontaan herstel af. Zoniet dan wordt er alsnog geopereerd. Erg vervelend!!!
Valt hierdoor de voor Marion hoognodige solide overwintering in duigen, zodat er niet een reële seizoenstart te maken is????????????

Marion besloot laat in de winter 2005/2006 er toch nog een jaartje aan vast te knopen. De overwintering was goed verlopen, een goede vakantie gehad, niet ziek geweest, lekker kunnen “spinneren” en de nodige en gepaste duurtrainingen kunnen doen. Kortom eind januari en begin februari kon Marion zonder problemen inpikken in de trainingswedstrijden van wielervereniging “de Mol” te Dordrecht en die van de BWF op het Bredase Moleneind. Ze kwam hier geen enkele maal in de problemen, anders gezegd, het ging haar gewoon gemakkelijk af. Toen was het voor haar duidelijk dat ze vanuit deze basis weer in de koersen in moest kunnen pikken, gepland half april. Wat ze dit voorjaar wel anders deed dan andere jaren, ze ging niet naar het zuiden om in Fuengirola en de omgeving Beziers (bergop) te trainen. Zoals gezegd plande Marion half april haar eerste koers en vanaf deze eerste koers wist Marion met zeer grote regelmaat haar prijsjes te pakken. Blijkbaar had ze bij de trainingswedstrijden voldoende ritme en snelheid opgedaan om te kunnen volgen en zich in de sprints te klasseren. Echt goed rijden deed ze echter niet. Het ontbrak haar aan de macht om, op een enkele maal na, vooruit te rijden, zelf de forcing te voeren en echt mee te koersen. Hoewel het koude en winderige weer gedurende vele maanden ook niet haar ding is, is dit waarschijnlijk te wijten aan het gebrek een weerstandtraining welke je per definitie doet bij het bergop trainen. Kortom, ze heeft veel meer prijzen gepakt dan verwacht zonder echt goed te rijden. Daarnaast pakte ze nog twee nationale titels bij de para-/medici op de onderdelen wegrit (te Nieuwegein) en tijdrit (te Zeewolde) en wist ze “brons” te behalen bij het districtskampioenschap tijdrijden voor elite-vrouwen te Kruiningen. Het NK weg voor elite-vrouwen te Maastricht, waarvoor Marion zich al in een vroeg stadium had gekwalificeerd, liet ze schieten, daar ze het parcours niet echt voor haar geschikt vond. Op het NK tijdrijden voor elite-vrouwen te Oudenbosch presteerde ze matig.

Marion wilde echter meer uit het seizoen 2006 halen dan wat tot nu toe gelukt was. Daarom ook wist ze gelukkig vanaf half juli het moreel op te brengen om met regelmaat naar Zuid-Limburg / de Voerstreek af te reizen om er het nog te geringe vermogen te trainen met de hoop dit te verbeteren. Dit lukte perfect. Ze verbeterde duidelijk en vanaf deze periode wist ze zich continue in de prijzen te rijden, de prijzen werden korter, ze reed met regelmaat weer binnen de eerste tien en ze kon weer echt de koers mee maken. Ze had weer “over”. Ook in de tijdritten (in voorbereiding op het WK Masters) draaide het beter en ging het gemiddelde omhoog. Alles bij elkaar resulteerde dit weer in een perfect seizoenslot. Het WK Masters te Sankt Johann in Tirol verliep perfect. In drie sterk gereden races pakte ze drie medailles: brons in de wereldbeker en tweemaal zilver in het WK wegrit en tijdrit (met een gemiddelde van 40,8 kmpu). In het WK Masters puntenkoers te Manchester miste ze op een punt het podium, na een voor Marion ongelukkig verlopen race. Het WK medici/paramedici te Amsterdam leverde vier regenboogtruien op: de 500 meter tijdrit en de achtervolging op de baan, evenals de wegrit en de tijdrit. Wat betreft het resultaat over alle wegwedstrijden wist Marion in de 61 gereden wedstrijden 48 maal prijs te rijden, waarvan 25 maal binnen de eerste tien. Voorwaar een resultaat wat je als vijftigjarige vooraf nimmer denkt te kunnen realiseren.

Reden voor Marion om zich, nu het seizoen afgelopen is, maar eens niet bezig te houden met de vraag wel of niet door te gaan met koersen. Mits ze gezond blijft en goed weet te overwinteren, plakt ze gewoon nog een jaar aan haar al lange carrière. Wat moet je anders met een dergelijke uitslagenlijst. Nu stoppen geeft mogelijk frustraties achteraf. Ze fietst, traint en koerst nog te graag om te stoppen. Blijft dit zo, dan laat ze haar lichaam aangeven wanneer de tijd rijp is om het koersen te laten voor wat het is en over te gaan op recreatief fietsen.
Eerst weer lekker nagenieten, enkele weken aftrainen om vervolgens enkele weken op vakantie te gaan naar Madeira. Daarna goed uitgerust de voorbereiding starten naar het nieuwe seizoen.

Donderdag 14/9 stond Marion in het West-Vlaamse Handzame aan de start. Vrij vroeg in de koers reed er een trio weg met Lien Beyen, Grace Verbeke en de Zweedse Emma Johansson. Hoewel verschillende groepjes hebben beprobeerd terug naar de kopgroep te rijden, lukte dit niet. Het trio kon sprinten voor de overwinning, gewonnen door Johansson voor Verbeke. De overige prijzen moesten verdeeld worden in een groepsprint. De sprint werd gewonnen door Sylvia Debboudt; Marion pakte in deze sprint de zeventiende prijs. Zie fotoboek: Luc Blouwe.
Uitslag Handzame (W):
1. JOHANSSON Emma HARNOSANDS 02:13:00
2. VERBEKE Grace Lotto Belisol Ladiesteam (ZC/SC)
3. BEYEN Lien K.S.V. – DEERLIJK – GAVERZICHT
4. DEBBOUDT Sylvia KEUKENS REDANT CYCLING TEAM 2:00
5. VERHAEGHE Hannah VZW – VELOSPORT REIGERLO BEERNEM
6. DECROIX Lieselot KSV DEERLIJK 3:10
7. DE VOS Greetje BENELUX TEAM 3:15
8. NOBELS Natasja WIELERCLUB OOSTENDE NOORDZEE
9. NOBUS Anja WIELERCLUB OOSTENDE NOORDZEE 3:28
10. STEENSSENS Nana LA ROYALE PEDALE ST MARTAIN
11. BELLETER Veronique WIELERCLUB GALMAARDEN SPORTIEF
12. FIERS Ilse WIELERCLUB OOSTENDE NOORDZEE
13. VAN PETEGHEM Caroline TEAM COGEE SAAR
14. BOSMAN Andrea TWC HET SNELLE WIEL
15. VERDONCK Sofie K.S.V. – DEERLIJK – GAVERZICHT
16. DE VUYST Sofie Lotto Belisol Ladiesteam (ZC/SC)
17. BAX MARION WV BREDA KNOOPPUNT
18. DEBBOUDT Lensy KEUKENS REDANT CYCLING TEAM
19. STICKER Lindsey NEW HEEBRA CYCLING TEAM
20. VAN DAMME Charlotte KEUKENS REDANT CYCLING TEAM

Zaterdag 16/9 werd er een koers voor elite-vrouwen verreden in het Belgische Houtvenne. Snel reed Grace Verbeke weg en ondanks veel tegensputteren van het peloton bleef ze weg en reed solo naar de overwinning. De groep moest wederom in een groepsprint de overige prijzen verdelen vanaf de tweede prijs. Marion kwam in de lange sprint te vroeg op kop en zakte net voor de meet wat terug. Ze werd 23ste. In deze sprint merkte Marion dat het beste ervan af geraakt: het seizoen met veel koersen en teveel koersen en stress van de laatste weken beginnen haar tol te eisen.
Uitslag Houtvenne (A)
(88 km – 20 x 4.4 km)
1. VERBEKE Grace Lotto Belisol Ladiesteam (ZC/SC) 02:13:00
2. BELLETER Veronique WIELERCLUB GALMAARDEN SPORTIEF :23
3. VAN RIE An Lotto Belisol Ladiesteam (ZC/SC)
4. GELDHOF Ilse K.S.V. – DEERLIJK – GAVERZICHT
5. NOBUS Anja WIELERCLUB OOSTENDE NOORDZEE
6. VAN PETEGHEM Caroline TEAM COGEE SAAR
7. STERCKX Kathleen WV EEMLAND
8. NOBELS Natasja WIELERCLUB OOSTENDE NOORDZEE
9. STICKER Lindsey NEW HEEBRA CYCLING TEAM
10. SELS Loes Vlaanderen Capri-Sonne T-Interim (MC/AC)
11. DECROIX LIESELOT KSV DEERLIJK GAVERZICHT
12. DE VUYST Sofie Lotto Belisol Ladiesteam (ZC/SC)
13. STEENSSENS NANA LA ROYALE PEDALE SAINT MARTIN
14. VERDONCK Sofie K.S.V. – DEERLIJK – GAVERZICHT
15. KLEP INGE RESTORE CYCLING
16. BEYEN Lien K.S.V. – DEERLIJK – GAVERZICHT
17. VAN DAMME Charlotte KEUKENS REDANT CYCLING TEAM
18. JOHANSSON Emma HARNOSANDS
19. DE CLERCQ Mieke K.S.V. – DEERLIJK – GAVERZICHT
20. WYMAN HELEN TEAM FBUK
21. DEBBOUDT Sylvia KEUKENS REDANT CYCLING TEAM
22. DE VOCHT Liesbet Lotto Belisol Ladiesteam (ZC/SC)
23. BAX MARION WV BREDA KNOOPPUNT
24. POTUMS Carine BENELUX TEAM
25. MEUR Dorothée VELO CLUB BLANCS GILETS GREZ-DOICEAU
26. BEYEN Ine K.S.V. – DEERLIJK – GAVERZICHT
27. MELYS Laurence ORBAIS CYCLISTE – ORBAIS
28. VAN LEUVEN Annick EMVERSPORT INTERNATIONAL CYCLING TEAM
29. GOOSSENS Lore SCOTT USA CYCLING TEAM
30. VANDERMEULEN Cindy WIELERCLUB OOSTENDE NOORDZEE

Zondag 17/9 dan weer de koers voor vrouwen-zonder-contract in Breda, door haar mede tot stand gekomen en verreden op het clubparcours van haar vereniging. Het werd een leuke koers, het viel weinig stil en menigeen brak de combinatie van bochten, wind en snelheid op. Een massasprint moest de beslissing brengen. Marion had meegekregen voor de laatste bocht rechts te gaan zitten, vervolgens zelf aan te gaan en naar links de binnenbocht in te duiken, de groep aldus wat in de tang te zetten. Tot halfweg het lange rechte stuk voor de laatste bocht gaat het goed, zit ze derde. Dan speelt ze weer voor Sinterklaas (net zoals in Dinslaken en in Manchester). Ze laat een aantal rensters langs rechts buitenom komen, die precies datgene doen wat Marion mee had gekregen te moeten doen. Onder andere clubgenootje Kristel Verkooijen deed dit perfect (ze kent dit parcours dan ook vanuit haar jeugd als haar broekzak) en duikt vol de binnenbocht in om met een gaatje de sprint in te kunnen zetten. Rappe Daphne Hoeve moest alle zeilen bijzetten om Kristel te kunnen counteren. Marion wist nog negende te finishen; zoals ze uit de bocht kwam, zo finishte ze ook. Voortaan maar eens beter nadenken met zoveel jaren koerservaring (nou ja!?). Zie fotoboek: Bert Spits.
Elite-vrouwen en vrouwen-B op het Baronieparcours van Breda:
1 Daphne Hoeve Oisterwijk
2 Kristel Verkooijen Chaam
3 Eefje Tabak Bergeijk
4 Mascha Pijnenborg Drunen
5 Karen Steurs Schoten B
6 Petra Dijkman Eindhoven
7 Regina Bruins Leiderdorp
8 Sofie van Horik Heukelem
9 Marion Bax Bavel
10 Danielle van Pinxten Sint Michielsgestel
11 Linda Schepers Sittard
12 Femke Nijhof Haaksbergen
13 Patricia Ammerlaan Delft
14 Veronique Duivelshof Eindhoven
15 Nicoline van der Vaart Delft
16 Tamara Schijff Baarn
17 Kim Jansen Berghem
18 Rylana Soepenberg Delft
19 Denise van Beers Spijkenisse
20 Liesbeth Zeeman Oudkarspel

Zaterdag 23-9 was dan de sluitingskoers in Vlaanderen, traditioneel in de polders van Kieldrecht verreden. Het werd een zeer geanimeerde koers met 50 rensters aan het vertrek. Reed er snel een kopgroep weg van zes rensters, zes goede rensters nota bene, zodat iedereen zou kunnen denken “dit is de slag”. Rijdt er nog een tweede groep naartoe van 14, zodat, mocht je er niet bijzitten, denkt “de prijzen zijn weg”. Blijkt dit dus niet waar. Marion, waar het beste van af is na dit lange seizoen, zat in de tweede helft van het peloton en leek dus naast de prijzen te pakken. De kloof van 55 seconden leek onoverbrugbaar. Nee dus…….. mede door toedoen van Marion rijdt de tweede helft van het peloton naar de eerste twintig toe. Dit was een sterk staaltje. Men kwam niet terug omdat er voor niet gereden werd. Nee ook daar bleef het tempo erin. Het was hard tegen hard.
Snel na de totale hergroepering reed er een groepje weg van drie met Lensy Debboudt, Annick van Leuven en Greetje de Vos. Zij beslisten in de sprint wie de koers zou winnen. Lensy Debboudt won. Ook reed er nog een duo weg, welke 4 en 5 werden. De groep sprintte derhalve vanaf de zesde plaats, gewonnen door Andrea Bosman. Hoewel er veel goede coureurs bij de eersten van het peloton zaten, wist Marion zich weer prima te handhaven. Knap werd ze elfde. Eerst mee dat gat van 55 seconden dicht rijden en vervolgens je nog goed staande weten te houden in de groepsprint. Foto’s Luc Blouwe en Bert Spits.
Uitslag Kieldrecht:
1. DEBBOUDT Lensy KEUKENS REDANT CYCLING TEAM 02:25:00
2. VAN LEUVEN Annick EMVERSPORT INTERNATIONAL CYCLING TEAM
3. DE VOS Greetje BENELUX TEAM
4. VAN PETEGHEM Caroline TEAM COGEE SAAR :22
5. KLEP INGE RESTORE CYCLING
6. BOSMAN Andrea TWC HET SNELLE WIEL :25
7. STEENSSENS NANA LA ROYALE PEDALE
8. BELLETER Veronique WIELERCLUB GALMAARDEN SPORTIEF
9. WANNIJN Ine Vlaanderen Capri-Sonne T-Interim (MC/AC)
10. NOBUS Anja WIELERCLUB OOSTENDE NOORDZEE
11. BAX MARION WV BREDA-KNOOPPUNT
12. DE VOCHT Liesbet Lotto Belisol Ladiesteam (ZC/SC)
13. VERDONCK Sofie K.S.V. – DEERLIJK – GAVERZICHT
14. DEBBOUDT Sylvia KEUKENS REDANT CYCLING TEAM
15. GELDHOF Ilse K.S.V. – DEERLIJK – GAVERZICHT
16. NOBELS Natasja WIELERCLUB OOSTENDE NOORDZEE
17. VERBEKE Grace Lotto Belisol Ladiesteam (ZC/SC)
18. STICKER Lindsey NEW HEEBRA CYCLING TEAM
19. STEURS Karen K.S.V. – DEERLIJK – GAVERZICHT
20. VERHOEVEN Marieke TWC HET SNELLE WIEL

Marion reed vandaag in het Duitse Kempen een wedstrijd voor elite-vrouwen, zoals ze dat bijna elk jaar doet. Het parcours is zeer snel en leidt in het centrum rond een middeleeuwse burcht. Na een kleine tiental kilometers reed Loes Gunnewijk weg. Na enige tijd solo gereden te hebben en verschillende tegenreacties die mislukten, sprong eerst Sandra Missbach er achteraan, kort daarop gevolgd door Andrea Bosman en Christine Mos. Dit drietal sloot met moeite aan bij Gunnewijk. De overige Hollanders, waaronder Marion, probeerden een tegenreactie op te zetten, doch telkens kwam er een hergroepering.
Na een demarrage van Gunnewijk kon alleen Mos aansluiten. Bosman miste net de aansluiting en bleef hangen. Missbach werd gelost. In de sprint won Mos gemakkelijk.
Het peloton moest sprinten voor de vijfde plek. Marion was de voorlaatste ronde nog weggesprongen, doch ook nu bleef ze niet buiten schot. Na teruggepakt te zijn, ging zij dan maar als eerste door de laatste bocht en ging de sprint bewust zelf aan. Zoals verwacht komen er dan nog enkele rensters overheen. Inge Klep kon zo, sprintend uit het wiel, afgetekend de vijfde plek pakken. Marion werd negende.
1 Christine Mos, de Wijk
2 Loes Gunnewijk, Rekken
3 Andrea Bosman, Eindhoven
4 Sandra Missbach, Duitsland
5 Inge Klep, Schijndel
6 Julian Theissen, Duitsland
7 Marieke Verhoeven, Erp
8 Sandra Oosterbosch, Eindhoven
9 Marion Bax, Bavel
10 Anette Rathmann, Duitsland

Woensdag reed Marion, mede ter voorbereiding van het komende WK puntenkoers te Manchester, in het wereldkampioenschap voor para-/medici op de baan te Amsterdam-Sloten. De onderdelen 500 meter tijdrit en de achtervolging over 2000 meter werden verreden. Beide onderdelen wist Marion in de leeftijdsgroep 45plus te winnen, respectievelijk in 43 seconden en 2.42 minuten. Acceptabele tijden, gezien het feit ook dat ze zich er niet op voorbereid had en het de tweede maal was dat ze dit jaar op de piste reed.
Gisteren reed ze de tijdrit over 19 kilometer. Ze won deze in een tijd van 28.16, wat neerkomt op een gemiddelde van 40,4 kilometer per uur. Een knap gemiddelde bij een tamelijk harde wind langs het Amsterdam-Rijnkanaal. Met deze tijd won ze het vrouwen-overall-klassement voor Gabrielle Rovers en Elke Riedl.
Vandaag dan stond ze aan de start voor de wegrit op het parcours van Amsterdam-Sloten. Dat dit parcours snel is en er moeilijk een kopgroep weg kan rijden, weet iedereen die er ooit gereden heeft. Zeker ook vandaag bij dit goede weer. De vrouwen kwamen dan ook aan zoals ze vertrokken waren: met de hele groep. Marion wist in de massaprint haar vierde titel te pakken.
Alles bij elkaar gezien de concurrentie niet echt om er door van slag te raken, maar wel leuk. Leuke ambiance, goede organisatie en weer vier truien toegevoegd aan de toch al imponerende stapel. Zie fotoboek.
Na een goede, nachtelijke overtocht stond Marion maandagavond op de piste van Manchester aan de start van het WK puntenkoers voor Masters. Het was een sterk bezette wedstrijd, waarin vanaf het begin hard gekoerst werd. Hoewel Marion niet de suprioriteit van voorgaande jaren kon tonen, reed ze goed en kon ze goed meedoen voor de punten.
Wat haar deze avond ontbrak was het geraffineerde en het doorzicht om tot een topresultaat te komen. Ook voerde ze de meegegeven tactische adviezen niet goed uit en liet ze in het derde klassement onnodig punten liggen. Dit resulteerde erin dat ze tenslotte een punt tekort kwam voor de bronzen plak, welke ze moest afstaan aan de Engelse Clayton. Een renster die t/m het derde klassement niet op het scorebord stond en derhalve niet als concurrent in beeld was bij Marion. Marion richtte zich op de Duitse Kluender, waarvan ze volgens het scorebord dacht dat zij de grote concurrente was voor brons. Toen Marion over de streep kwam was ze ervan overtuigd dat ze brons had, omdat ze Kluender achter zich had gelaten. Clayton, met toen drie punten, was echter weggereden en trachtte bij de Amerikaanse Hanson (was al zeker van de tweede plaats) te komen. Laat ze de laatste ronde nog aansluiten ook en Hanson (was zeker van zilver, dus sprintte niet echt) nog kloppen ook, zodat ze 5 punten pakte en op 8 kwam, terwijl er voor Marion slechts 2 restten en aldus op 7 bleef steken. Kortom ze werd vierde op een punt van het podium.
Nu kun je praten van als dit en als dat, het begon er mee dat Marion tactisch en technisch niet datgene uitvoerde wat ze had moeten doen en in het derde klassement onnodig punten liet liggen. Ze heeft het zuiver aan zichzelf te wijten dat ze het podium miste. Wel mag gezegd worden dat de wedstrijd nu ook weer niet echt in haar voordeel liep. Soms loopt de wedstrijd in je voordeel, soms in je nadeel. Deze avond was het laatste het geval. Birkmeyer (GB) pakte 18 punten en hiermee goud in een zeer sterk gereden race. Ze was vanavond onklopbaar. Annette Hanson (VS) pakte zilver met dertien punten en Elisabeth Clayton (GB) brons met 8 punten. Marion vierde met 7 punten.