Afgelopen donderdag leek de pechduivel weer het een en ander in petto te hebben voor Marion. Net nu ze geleidelijk weer beter begon te rijden, kwam ze zwaar ten val tijdens de training. In een groep waar ze rustig meereed voor de duurherstelkilometers, werd door de wielen van een andere coureur een stuk hout opgegooid. Laat dit nu precies in het voorwiel komen van Marion, die door het geblokkeerde wiel over de kop vloog. Gelukkig kwam ze in de kant terecht, wel in de brandnetels, doch waarschijnlijk kwam ze er daardoor vanaf zonder breuken. Met veel moeite kwam ze nog thuis, waar haar benen en buik een grote bloeduitstorting bleek te zijn. Weer veel werk voor de fysiotherapeut, welke haar nog net koersklaar wist te krijgen voor het weekend.
In het weekend reed ze, met wat Paracetamol als pijnstilling, de koersen in het Vlaamse Belsele en het Waalse Graz Avernas, waar een klassieker over sterk geaccidenteerd terein werd verreden. Ondanks de malheur en de zwaarte van beide koersen, reed Marion beiden uit in het peloton of wat daar van over was. Tweemaal 31ste. Toevallig.
Maandag dan nog naar de Mol. Marion rijdt hier graag en deze interclubwedstrijd voegt als training ook best iets toe (hoge snelheid). Ze stond dik aan de leiding van het maandagavond-regelmatigheidsklassement, doch heeft dit klassement door omstandigheden vrijwillig noodgedwongen laten schieten. De maandag ervoor waren enkele gedubbelde meisjes wat ondoordacht terug in de groep ingepikt, waardoor er terecht klachten waren. De vrouwen moeten voortaan na de sprint direct uit koers, terwijl Marion altijd gewend was nog met de mannen naar de meet te rijden (achteraan tussen de wielen om de koers niet te beinvloeden). Ze koos voor dit laatste en rijdt dus voortaan met een mannennummer op, zodat ze niet meer in de vrouwenuitslag opgenomen wordt. Jammer.

Vandaag reed Marion de Parel van de Veluwe, ook wel de Memorial Conny Meijer genoemd, naar de vroegere ploeggenote van Marion uit de Shimano-ploeg (zie vooraan in het foto-boek) en welke in het bijzijn van Marion tijdens de koers kwam te overlijden. Blijft je natuurlijk altijd bij! Zo’n memorial spreekt Marion dubbel aan! Buiten dat was het voor Marion een buitenkansje om onder ideale omstandigheden eens extra koerskilometers op te doen, om zichzelf op een hoger niveau te tillen richting de komende koersen. Nu dit lukte prima. Op zeven ontsnapte rensters na eindigde de koers in een massasprint. Marion wist zich zonder problemen te handhaven in het peloton, waarmee de doelstelling (heelhuids terug bij de auto zien te komen, finishen in het peloton en aldus koerskilometers maken) gerealiseerd werd. Ze eindigde 61ste van de 160 vertrekkers. Sara Carrigan won voor Suzanne de Goede en Christine Mos.

Gisteren prolongeerde Marion haar nationale titel op de weg voor para-/medici dat dit jaar te Spaarnwoude verreden werd op het parcours van “de Kampioen”. In een wedstrijd waarin hard werd gereden, werden de medailles in een massasprint verdeeld. Marion klopte oa. Anneke Lubbeek, regelmatig ook haar directe tegenstandster op “de Mol”. Die titel is dan in ieder geval binnen. Vandaag reed ze het Nederlands kampioenschap tijdrijden voor para-/medici te Zeewolde. De tijdrit ging over 19 kilometer en Marion had hier 28 minuten en 59 seconden voor nodig, wat een gemiddelde betekent van 39,5 km/uur. Wetende dat Marion nog zeker niet in forme is, mag deze tijd er best zijn. De eerste tijdrit van het jaar voor haar liet een goed gevoel achter. (zie foto-boek)

Gisteren reed Marion op het clubparcours van wielervereniging Excelsior te Gouda een wedstrijd voor elite-vrouwen. Marion liet zien weer duidelijk progressie gemaakt te hebben. Ze koerste veel voorin en zat zelfs weer enkele keren mee vooruit. Een trio reed in de ultieme finale weg (Jolanda van Dongen-Cools won voor Emma Johansson en Imke Hartog), de groep van Marion reed voor de vierde plek. Het werd op het bochtige rondje een linke finale. Ze liet zich iets te ver wegwringen, doch wist nog net het laatste prijsje te pakken: twintigste. Belangrijker was eindelijk het goede gevoel te hebben na een gereden koers. Zie ook foto-boek.

Vandaag was het dan weer “de Mol”-dag. Telkens weer weten slechts enkele vrouwen in dezelfde ronde te finishen als de mannen. Ook nu weer wist Marion de sprint te winnen en gaat ze aan de leiding van het maandagavondklassement voor vrouwen.

Zaterdag reed Marion in het Belgische Assebroek een koers voor elite-vrouwen over 78 kilometer. In fasen reden er twee groepjes weg, bij elkaar 14 rensters. Marion zat in het peloton, wat dus reed voor de de 15de plek. Hoewel ze zich wel mengde in de spurt om de prijzen, kwam ze net iets te ver naar achter uit de laatste bocht om nog een prijs te pakken. Net buiten de prijzen.
Oudenbosch heeft ze laten schieten. Hoewel ze hier altijd graag rijdt, vond ze 3 wedstrijden achter elkaar teveel met de huidige conditie. Vandaar een dagje losrijden in voorbereiding op het regiokampioenschap te Effen-Breda.
In dit kampioenschap over 65 kilometer op een prachtig en selectief parcours (perfect georganiseerd door familie de Nijs en hun medewerkers), reden er eerst 9 rensters weg. Niet met de grootste namen, doch dit groepje werd niet meer teruggezien. Dat er reactie uit het peloton zou komen was duidelijk. Onder aanvoering van Jolanda van Dongen kwam er een achtervolging op gang. Toen het explodeerde reageerde Marion op het juiste moment. Helaas kon een renster voor haar het wiel niet houden. Marion probeerde dit te corrigeren, doch toen werd, zoals reeds bekend, duidelijk dat Marion nog niet in echt goede doen is. Kon ze andere jaren dit gat overbrugt krijgen, nu lukte haar dit niet. Ze bleef met 3 andere rensters hangen tussen het peloton en de uiteindelijke kopgroep. In de sprint van dit viertal werd ze tweede achter Marieke Verhoeven en finishte dus als achttiende. Beetje bij beetje wordt ze beter, maar het duurt lang.

Afgelopen donderdag reed Marion een koers voor elite-vrouwen over 100 kilometer in het Belgische Begijnendijk. Na de nodige schermutselingen liep kort voor de finale alles samen en werd de wedstrijd beslist in een massasprint. Het was een erg lange aankomst windop en daardoor ook best link. Het was zaak lang op de eerste lijn te blijven om daarmee het gevaar wat te reduceren. Dit lukte Marion lang, doch ze rijdt nog niet echt goed genoeg om dit te kunnen tot op de streep. Net te vroeg viel ze stil en werd 29ste. Ludivine Henrion won voor oa. Karin de Krijger, die netjes vierde werd. Foto’s in het fotoboek toegevoegd.

Zaterdag reed ze wederom in Belgie. Het werd een koers voor elite-vrouwen over 93 kilometer te Burcht. Door de wind werd het een selectieve koers. Beetje bij beetje verbrokkelde het veld. Uiteindelijk formeerde er zich een kopgroep van 9 rensters. Marion wist 25 kilometer voor het eind met een groepje uit het peloton weg te rijden en pikte twee geloste rensters van de kopgroep op. Tenslotte sprintte dit groepje voor de zesde tot en met de veertiende prijs. De kaars was ver gedoofd en hoewel Marion, taai als ze is, de sprint nog goed mee inzette, zat er niet meer in dan de dertiende prijs. Zo vroeg in het seizoen had ze er echter nog niet op gerekend al mee in de aanval te kunnen rijden. Mooi meegenomen dus. Anja Nobus won solo, voor Natascha Maes (Belgisch kampioene) en Sylvia Debboudt. Kristel Verkooijen (ook van het Bouwhuis-Knooppunt-Breda-ladies-team) pakte nog netjes de negentiende prijs mee.

Gisteren ging ze dan nog eens naar Veldhoven waar een criterium voor elite-vrouwen over 65 kilometer werd verreden op een parcours van 6,5 kilometer. Er stonden 100 rensters aan de start, waaronder alle goede rensters uit Nederland (mits niet in de wereldbekerwedstrijd in Spanje aan de start). De koers werd verreden in erbarmelijke weersomstandigheden: harde wind, regen en hagelbuien. De helft van het rennersveld werd eraf gereden. In twee fasen ontstond er een kopgroepje van 6. Het peloton reed derhalve voor plek 7. Marion reed op safe (er gleden meerdere rensters onderuit) en de primaire doelstelling was dan ook de koers uit te rijden na de twee koersen van bijna honderd kilometer in de afgelopen drie dagen. Dit lukte en ze eindigde in de massasprint rond de dertigste plaats. Van drie van dergelijke koersen zou ze weer iets verbeterd moeten zijn. De koers werd gewonnen door Kristy Miggels voor Adrie Vissers. Natalie van Katwijk won de sprint van de groep.

Ter afsluiting van deze intensieve periode ging Marion vanavond dan nog eens naar de interclub van “de Mol” te Dordrecht. Lekker een uurtje koersen met de mannen met een gemiddelde van 41,3 kilometer per uur. Goed voor de snelheid. In de sprint met de enig overgebleven concurrente wist ze de overwinning naar zich toe te trekken.

Ondanks de moeizame voorbereidingsperiode wist Marion toch nog vrij snel haar eerste echte prijsje van het seizoen te pakken. In haar tweede koers wist ze zich zaterdag in de Oranjeronde voor elite-vrouwen te Amsterdam-Sloten in de massasprint vrij goed te handhaven. De laatste ronden bleef ze op de eerste lijn; jammer dat ze bij het uitkomen van de laatste bocht half in de kant terecht kwam, omdat er een renster naar buiten kwam. Even moest ze ietsje inhouden waardoor enkele rensters binnendoor konden komen. Eenmaal weer op gang wist ze nog enkele rensters te pareren, doch verder dan de veertiende plaats wist ze niet te komen. Zonder dit voorval zou ze +/- zevende geworden zijn. Hoort erbij. Het eerste prijsje is binnen. Janne Brok wist te winnen voor Joukje Braam en Elizabeth Folkerts.
Vandaag stond de wekelijkse gang naar de interclubwedstrijd van “de Mol”op het programma. Ondanks de dreigende regenbuien bleef het gelukkig droog. Er werd hard gereden en Marion kon voor het eerst dit jaar weer echt met de mannen meekoersen. Ze reed van voren en sprong met regelmaat mee. Ze bleef als enige vrouw in dezelfde ronde. Ze won dan ook gemakkelijk. Belangrijker is dat ze voor het eerst het goede gevoel in de benen terug had. Zit het er aan te komen?

Gisteren reed Marion haar eerste echte wedstrijd van het seizoen 2005 in Hoogstraten-Wortel (B). De meeste van haar collegae hadden er al 6 weken koers opzitten. Dan ontbreekt je het koersritme wat zij wel al hebben. Kan lastig zijn. De omstandigheden waren goed en Marion reed zonder problemen de door de Vlaanderen-Capri-Sonne-ploeg gedomineerde koers uit. Nog enkele weken verder roderen in de koersen en “het” zou er weer moeten zijn. Emma Davies won na een lange solo voor Ludivine Henrion.
Vanavond reed Marion weer de interclubwedstrijd van wielervereniging de Mol te Dordrecht. Ook nu weer wist ze van de drie rensters, die nog in dezelfde ronde reden als de mannen, de sprint te winnen. Toch leuk.

Afgelopen week zou Marion naar Zuid-Frankrijk gaan ter compensatie van de door een forse griep verloren gegane trainingsstage in Fuengirola, welke eind februari/begin maart gepland was. Aangezien de weersvoorspellingen in Zuid-Frankrijk niet echt je van het waren, heeft ze besloten in Nederland te blijven om een week intensief te trainen. Dan kon ze met de diverse groepen in haar omgeving mee, om vervolgens voor of na elke groeptraining bij te trainen. Ook reed ze twee wedstrijdjes: maandag reed ze na een middagtraining s’avonds nog een interclubwedstrijd te Dordrecht welke zij met winst wist af te sluiten (voor Iris Slappendel). Gisteren kon ze lekker op de fiets op en neer naar Terheijden om daar een wedstrijd bij de mannen van de BWF te rijden. Ook hier wist zij de winst in de vrouwencategorie te pakken (voor Hanny van der Valk en Kristel Verkooijen). De week was alles bij elkaar erg geslaagd: het was dan wel geen lente, doch de geplande kilometers heeft ze bij redelijk goede weersomstandigheden kunnen realiseren. Het voordeel van de trainingsomstandigheden in Nederland is dan weer dat je in de diverse groepen tevens de snelheid gecombineerd met intensiteit beter kunt trainen dan in Zuid-Frankrijk. Bovendien spaar je twee reisdagen uit! Hopelijk is Marion nu weer op het niveau om volgende week in Hoogstraten-Wortel met succes bij de elite-vrouwen haar echte seizoenstart te maken. Vandaag reed ze dan nog de interclubwedstrijd van de Mol te Dordrecht, waarin ze bij de vrouwen wederom als winnares over de streep kwam.

Marion wist na de forse griepaanval van een maand geleden echt niet waar ze conditioneel stond in haar voorbereiding. Dichtbij huis was er de gelegenheid bij de mannen mee te koersen in de BWF-ronde van Ulicoten; een koers van 40 km. op een mooie ronde door de polder. Dan nog op de fiets heen en terug en je dag is weer goed ingevuld.
Er stonden 55 renners/rensters aan de start. Beetje bij beetje werden er van achter renners gelost. Binnen het uur had men de 40 km. erop zitten. In het gedrang naar de laatste bocht kwam Marion in een sandwich terecht en moest daardoor bij de vrouwen de Belgische Annick van Leuven voor laten gaan. Buiten dat kan men niet anders zeggen dan dat die van Leuven een uitstekend koereur is. Als die eens in Belgie bij de vrouwen zou gaan koersen! Maar ja, Marion werd 2de (en 19de in de mannen-uitslag). Het belangrijkste van de dag was te constateren dat Marion zeer goed mee wist te rijden en met wat progressie binnen niet al te lange tijd weer koerswaardig lijkt voor wedstrijden bij de elite-vrouwen. Ze was naar aanleiding van haar hartslagmeter gaan twijfelen of dit nog te realiseren zou zijn!