Het seizoen leek voor Marion zo uitzonderlijk goed te beginnen. Ze reed vandaag haar eerste wedstrijd van het seizoen onder zeer zware omstandigheden te Honselersdijk. Door de stormachtige wind werd het veld geheel uit elkaar gereden. Na twee duo’s reed Marion in een groepje van zeven voor de vijfde t/m de elfde plaats met oa. Vera Koedooder en Adrie Visser. Ze leek dus meteen een goede prijs te gaan pakken, voor haar uitzonderlijk zo vroeg in het seizoen. Enkele ronden voor het einde sloeg het noodlot toe. Een renster maakte door de wind een zwieper en reed in Marion’s voorwiel. Ze sloeg over de kop en brak, zo bleek later, haar linker sleutelbeen. Vanuit Honselersdijk wist ze toch nog haar eigen Amphia-ziekenhuis te bereiken, waar de foto’s de verwachte breuk lieten zien. Orthopeed Joosten zal haar morgen opereren: hij plaatst een plaatje op de breuk, zodat Marion hopelijk snel weer de training kan hervatten. De door haar geleverde winter-trainingsarbeid is dan misschien nog niet voor niets geweest.

Marion is van 12 tot en met 20 februari samen met Hans Goeyers op trainingsstage geweest in het Zuid Spaanse Fuengirola. Was het elders in deze regio in deze periode regenachtig, Marion trof perfecte weersomstandigheden: tussen de 16 tot 26 graden, lichte wind, onbewolkt tot licht bewolkt, geen drup regen. In 8 dagen trainde ze 720 km, en dat op zeer geaccidenteerd tot bergachtig terrein. Dat zou je wat deze regio betreft het enige minpuntje kunnen noemen: er is geen meter vlak te fietsen (op de lange boulevard na). Na terugkomst merkte ze dan ook dat ze aan snelheid had ingeleverd, doch de macht en inhoud was door de doorgevoerde weerstandstraining duidelijk toegenomen. En daar is zo’n trainingsstage juist voor bedoeld: datgene trainen wat in Nederland haast onmogelijk is.
Toen Marion en Hans in het vliegtuig zaten, nog voor het opstijgen, begon het fors te regenen. Dit heeft dagen aangehouden. Ze vertrokken juist op tijd na een, nogmaals, perfecte week. Dank voor het kunnen realiseren van deze vruchtbare trainingsweek is hierbij verschuldigd aan Mart van de Korput (stelde zijn huis in Fuengirola beschikbaar terwijl hij zelf naar de Ruta del Sol was) en Jan Nijenhuis (welke het vervoer van de fietsen van en naar de luchthaven voor zijn rekening nam). Zeker voor herhaling vatbaar!
Half maart zou Marion nog een week naar Villespassans in de Haut Languedoc (Zuid Frankrijk) gaan, waar in ieder geval het landschap en wegennet garant staat voor een perfecte trainingsstage. Door de minder dan gebruikelijke weersvooruitzichten aldaar en de bovengemiddelde vooruitzichten in Nederland in de bewuste week, heeft Marion op het laatste moment besloten niet naar Frankrijk af te reizen en de vakantiedagen te benutten voor extra trainingsactiviteiten in eigen omgeving.
PS. het huis in Fuengirola is voor 50 euro per dag te huur; in combinatie met de goedkope tickets van Basiqair (dagelijks tweemaal vanaf Schiphol en eenmaal vanaf Rotterdam), is een goede en goedkope trainingsstage voor een individueel in te vullen periode voor iedereen beschikbaar.

Vanavond werd Marion op een goed georganiseerd, druk bezocht en door presentator Kees Maas zeer geanimeerd geleid Sportgala Breda verkozen tot Sportvrouw van het jaar van Groot-Breda. Na reeds drie keer eerder genomineerd te zijn geweest, was het deze keer wel raak en ging ze met de begeerde titel en de bijbehorende Award naar huis. De andere genomineerden waren Melissa Boekelman (atletiek) en Sandra Temmerman (zwemmen). (zie fotoalbum + krantenknipsels).
Bij de mannen werd Gijs Damen, Europees zwemkampioen te Dublin op de 4 x 50 meter vrije slag-estafette in een nieuwe wereldrecordtijd, Sportman van het jaar.
De dag nadien vertrok Marion voor een 10-daagse trainingsstage naar het Zuid-Spaanse Fuengirola.

Ondanks dat Marion door verschillende clubs werd benaderd (zoals elke winter weer; dit jaar zelfs ook door twee clubs uit Duitsland), besloot ze toch voor de laatste jaren (laatste?) bij WV BREDA KNOOPPUNT te blijven. Gezien de krapte in de rensters-bezetting, waarmee vele clubs kampen, kan ze dan toch zonder verdere verplichtingen en vrijblijvend als gastrenster eventueel in vele klassiekers en andere leuke wedstrijden rijden. Vorig jaar kreeg ze zelfs aldus een uitnodiging om de HOLLAND LADIES TOUR te rijden. Met de faciliteiten van haar club en wetende de mogelijkheid te hebben om als gastrenster te rijden, kan ze in combinatie met een stukje prive-sponsoring in een voor haar gunstige sfeer het nieuwe seizoen aanvangen.
Het BOUWHUIS uit Breda (voor badkamers, sanitair, tegels, whirlpools, thermostatische mengkranen, sauna’s en stoombaden) heeft zijn sponsoring uitgebreid.
De nieuwe sportsclub BLACK AND WHITE van Marcel Wille en Babs van Erven, ook uit Breda, (zie hiervoor bij de links) biedt Marion als nieuwe prive-sponsor de gelegenheid zich nog optimaler voor te bereiden op hopelijk weer goede uitslagen. Ondanks de mogelijkheid van body shape, body pump, body attack, body balance, salsa moves, go go, step, hi lo 2 funk en boxercise, zal Marion zich mn. beperken tot de spinning olv. instructeur Max Hoornick.
Vermeldenswaard is nog, dat HET BOUWHUIS de privesponsoring van Marion in een latere fase uitgebreid heeft naar een sponsoring van de hele vrouwen-sectie van WV BREDA-KNOOPPUNT: HET BOUWHUIS-LADIES-TEAM kan per 2004 de weg op! Maakt het voor Marion alleen maar gemakkelijker.

Vandaag kreeg Marion te horen dat ze wederom genomineerd is in de verkiezing van “SPORTVROUW VAN HET JAAR VAN GROOT-BREDA”. Hoewel het fijn is te weten dat er supporters zijn die je wederom hiervoor bij de organisatie hebben voorgedragen, geeft het Marion een tweeslachtig gevoel: enerzijds het gevoel als sportster gewaardeerd en gerespecteerd te worden voor de behaalde resultaten, anderzijds de voor haar nog steeds teleurstellende uitslag van de verkiezing van de afgelopen twee jaren. Maar toch, de nominatie blijft ze leuk vinden! Dinsdag 10 februari wordt op het Sportgala Breda, gehouden in Best Western Hotel Brabant aan de Heerbaan te Breda, bekendgemaakt wie met de felbegeerde titels gaat strijken.
Bovendien kreeg Marion vanavond op de geslaagde nieuwjaarsreceptie van haar wielerclub WV BREDA KNOOPPUNT de eerste prijs uitgereikt in het regelmatigheidsklassement over alle wedstrijden van het afgelopen jaar. Marion werd eerste voor Minke van Dongen uit Dongen, die ook een zeer goed seizoen achter de rug heeft.

Als meervoudig medaille-winnares op de diverse wereldkampioenschappen in 2003 mocht Marion wederom een uitnodiging ontvangen voor de jaarlijkse “borden-parade” van de KNWU. Op 14 januari wordt in het Mediapark te Hilversum het “GALA DER KAMPIOENEN” gehouden. Op deze avond worden alle kampioenen, beter gezegd alle medaille-winnaars, op de diverse WK’s en EK’s gehuldigd met een “bord” per medaille. Ook wordt hier tevens bekendgemaakt, wie tot de “Beste Renner/Renster aller tijden” wordt verkozen. Aangevuld met de nodige entertainment ter omlijsting, is dit echt een avond om naar uit te zien; het is een grote reunie van renners en rensters uit een vaak ver verleden, waarmee het altijd weer erg leuk is, na een lange tijd, een babbeltje te maken over een vaak langdurig gezamelijk doorgemaakt wielerleven.

Marion heeft het wegseizoen 2003 afgerond met een zesde plaats in het Duitse Kempen. Het was een zeer snel rondje in het centrum van het stadje rond een oude burcht. Er stonden 45 rensters aan de start, deels toch internationaal opererende coureurs. Na vele ontsnappingen, welke teniet gedaan werden, ontsnapte in de finale de Zwitserse Doppmann met Christine Mos. De Zwitserse reed zo hard dat Mos niet over kon nemen. Zelfs in de spurt van kop af, had Christine niets in te brengen; Doppmann won overtuigend. De spurt van de groep werd gewonnen, nadat ze wel erg veel van haar lijn af was geweken, door Tanja Hennes-Schmidt voor Andrea Bosman (4e), Schroder (5e) en Marion, die dus 6e werd. Hoewel er het beste bij Marion toch een beetje af is, reed ze niet onaardig: ze zat enkele keren mee weg en kon zich in diverse premiesprints mengen. Het wegseizoen is met deze koers evenwel afgerond. Misschien volgende week (17-10) nog een koppel-omnium op de piste van het Duitse Buttgen.

Vorig weekend reed Marion tweemaal in Belgie. Zaterdag werd ze in Kieldrecht zeventiende in een door Natascha Maes gewonnen wedstrijd. Zondag werd ze in de lastige klimkoers van Dilsen-Stokkem achtiende. Veel meer als volgen zat er voor Marion dat weekend niet in; ze is blijkbaar toe aan het seizoeneinde. De koers werd gewonnen door Veronique Coene, die goed reed nadat ze de week voordien had deelgenomen aan de ronde van Toscane. Geluk had Veronique wel, dat de beste uit de koers, Andrea Bosman, in de kopgroep lek reed. Na achter het peloton gedepanneerd te hebben, reed deze het peloton voorbij en sloot tot op 50 meter terug aan bij het tweetal Lindsy Debboudt en Veronique. Ze werd derde.
Complimenten aan de organisatie van Dilsen-Stokkem: perfect georganiseerd op een prachtig en selectief parcours. Hopelijk volgend jaar weer en dan met nog meer vrouwen aan de start!

Vorige week dinsdag kreeg tijdens de training voor het WK op de piste van Manchester een renner een klapband. Hij wist zijn fiets niet in bedwang te houden en kwam naar beneden zetten. Hierbij nam hij 5-6 renners mee. Marion had de pech hierbij te zijn en kwam ten val. Snel ging ze weer de fiets op, doch na de training leek zij, naast de vele en grote blauwe plekken en schaafwonden, een barstje in een van haar middenhandsbeentjes van haar rechter hand opgelopen te hebben. Na dokter van Opstal in Bavel telefonisch geconsulteerd te hebben, werd besloten met de nodige pijnstilling het toernooi voort te zetten. En met het bekende resultaat. Achteraf wint Marion dan ook nog in Zundert. Maar wat blijkt nu, tijdens haar werk als IC-verpleegkundige bleek ze toch te veel last te hebben. Snel werd er een rontgenfoto gemaakt. Uitslag: middenhandsbeentje gebroken! Geadviseerd werd de hand in te gipsen. Marion kreeg, mede omdat ze aldaar werkzaam is, een pracht van en op maat gemaakte spalk, waarmee ze goed kan fietsen. Kan ze toch nog het reeds geslaagde seizoen afmaken.
Vandaag reed ze, met spalk, in Mechelen-Muizen een koers voor elite-vrouwen over 85 km en met 45 rensters aan de start. Aanvankelijk reed Laura Werner lang vooruit, in de rug gedekt door ploeggenote Debbie Mansveld. Eenmaal teruggepakt ging de Belgische Natascha Maes. Zij bleef weg. Lenie Dijkstra en Sophie Goor reden de voorlaatste ronde ook nog weg. Het peloton reed voor de vierde plaats, welke sprint door Inge Klep gewonnen werd. Marion reed in het peloton ondanks haar gebroken middenhandsbeentje naar een elfde plaats in de uitslag.

Om half negen van de boot te Europoort, naar huis, baanmateriaal uit de auto, wegfiets erin, eten en koffie, om vervolgens op weg te gaan naar Zundert, waar om 11.15 een BWF-koers op het programma stond. Marion wist niet wat haar te wachten stond na een hele week op de baan en hometrainer gefietst te hebben, gevolgd door een nachtelijke bootreis terug naar Nederland. Wat wel bekend was, het rondje is perfect na zo’n week: goed asfalt, lopende bochten in combinatie met zacht en zonnig weer en weinig wind. Marion liet maar “partijen” en keek de kat uit de boom. De koers draaide uit op een sprint met 10. Marion won vrij gemakkelijk de sprint. De week op de piste had haar blijkbaar goed gedaan. Tweede werd Tamara Peek, derde Marsja Hoogervorst, vierde Sandra van Veghel en vijfde Hanneke Snijders.

Vanmiddag reed Marion het wereldkampioenschap puntenkoers te Manchester. Van de drie deelnames op dit onderdeel pakte ze tweemaal zilver en eenmaal goud! Ze werd dan ook in de koers behoorlijk geviseerd. De Mexicaanse Isabel Leon Moncado reed vanaf het begin op haar achterwiel, later voegde zich de Zuid-Afrikaanse Paula Noah hierbij. En dan te weten dat vorig jaar vier Amerikanen Marion probeerden de nek af te rijden (tot zelfs tegen de ballustrade rijden aan toe!). Maar wat de 18 tegenstandsters ook probeerden, deze middag stond er op Marion echt geen maat. Ze had, omdat ze de hele week al niet dat echte goede baantred-gevoel had, een iets grotere versnelling gestoken: 50×15 met lange cranken. De taktiek en de manier van rijden moest hierop afgestemd worden. Ze moest zelf het initiatief nemen in de sprint en gewoon zelf en van ver aangaan. Het eerste klassement pakte ze royaal. De tegenstand werd meteen met haar overmacht deze middag geconfronteerd. Om een lang verhaal niet te lang te maken, Marion won meerdere klassementen en liet gepast, op het moment dat ze al een grote kloof had geslagen in punten, rensters, die haar toch niet konden bedreigen, de punten pakken. Ze won de koers tenslotte met 9 punten voorsprong op de Zuid-Afrikaanse Noah. De Mexicaanse Leon Moncado werd derde met 10 punten. Na deze koers was het goede gevoel en de prettige nasmaak na een dergelijk toernooi pas echt aanwezig: het sprintoernooi was een gedevalueerd toernooi. Wie de koers van vanmiddag heeft gezien en de manier waarop Marion gewonnen heeft, heeft geen recht op twijfel en discussie meer! Marion rijdt niet voor niets op haar leeftijd nog steeds met de subtop mee bij de elite-vrouwen, iets wat ook moet wil men op dit niveau (en dat van Sankt Johann) meekunnen en kunnen scoren.
Ter afronding van het wereldkampioenschap, werd bepaald wie de beste rijders van het toernooi waren. Marion werd dit bij de vrouwen: de titel “beste vrouwelijke rijder van het toernooi” leverde naast een bijbehorend shirt en een RUDY PROJECT-koersbril, een JUNGHANS-horloge op ter waarde van 1700 euro! Het belangrijkste was dat Marion echt het gevoel had een geslaagd WK te hebben gereden en kon hiermee voldaan terug naar Nederland. Op weg naar een goede prestatie in “Dronten” (Nederlands kampioenschap ploegentijdrit)? Morgen rijdt ze in Zundert.