Vanavond reed Marion de finale van de WK achtervolging voor Masters te Manchester. Al in de kwalificatie reed ze tegen de Australische Kerrie Crisp. Heel de week was het al duidelijk dat dit haar grote concurrente zou worden in de achtervolging. Marion zat niet goed in de race, de hele week al is ze zoekende naar de echte baantred, waarschijnlijk tgv. de te korte voorbereiding en het te lang doorkoersen op de weg. Haar tijd was goed voor de grote finale: 2.44 tegen 2.41 voor Crisp. In de finale werd gekozen voor een schema afgeleid van de winnende tijd van Crisp in de kwalificatie. De finale begon Marion voortvarend, ze nam 2 seconden voorsprong, doch na 750 meter kwam Crisp terug en won tenslotte wederom in dezelfde tijd. Zo reed Marion ook dezelfde tijd als in de series. Ze kon hier tevreden mee zijn, doch realiseerde zich ook dat Sankt Johann zo kort voor Manchester eigenlijk niet kan. Men moet hier echt goed voorbereid naar toekomen. Crisp trainde 6 weken lang op de piste van Sidney louter op de achtervolging, terwijl Marion in de week voor Manchester slechts 4 maal naar de piste was geweest. Geen verder excuus, Crisp is een erg goede coureur en reed erg goed! De Engelse Auriel Forrester, voormalig wereldkampioene achtervolging, pakte het brons.

Vanavond heeft Marion haar wereldtitel sprint bij de Masters weten te prolongeren. In een gedevalueerde titelstrijd draaide het uit op dezelfde finale als vorig jaar tegen de Engelse Glynis Francis. Ook nu moest Marion trachten haar kracht uit te spelen tegen de rappe en explosieve Francis. Marion lootte de tweede startpositie en joeg Francis voortdurend op. Bij de bel lag het tempo al op sprinttempo; nu was het nog zaak reeds op de streep naast haar tegenstandster te komen. Alles liep perfect, zodat Marion het in de laatste bocht af kon maken. Ze won met ruim een lengte. De kracht won het van de snelheid! De Amerikaanse Ross werd derde. Ook hier is het net als in de elite-categorien: er zijn nauwelijks nog echte sprinters, die vanuit het wiel in de laatste bocht de overwinning naar zich toe kunnen trekken. Overigens kwam de afwerking van het hele programma voor Marion in Manchester nog danig in gevaar: tijdens de training van dinsdag kreeg een andere renner een klapband en nam 5-6 coureurs mee, waaronder Marion die niet anders kon dan onderdoorsturen met een val als gevolg. Met de nodige pijnstillers, blauwe plekken en de verdenking van een barst in een van haar middenhandsbeentjes kwam zij toch nog aan de start.

Vanavond reed Marion te Manchester haar eerste onderdeel op het WK voor Masters. Het was de 500 meter tijdrit, niet bepaald het beste onderdeel van haar. De start kan ze in Nederland niet goed trainen, daar er in Manchester in startmachines vertrokken wordt. In de start liet ze het dan ook het meest liggen; in de tweede ronde corrigeerde ze deze slechte start enigszins. Haar tijd was 42.013, toch beter als voorgaande jaren. De Engelse Glynis Francis prolongeerde haar titel van vorig jaar; de Australische Kerrie Crisp (een echte goede achtervolgster, zo op het zicht, dus een grote concurrente voor Marion op dit onderdeel) werd tweede. Marion werd derde en pakte zo haar eerste medaille van dit kampioenschap. Die is dus binnen en dit dan nog een niet verwachte!

Vandaag reed Marion een koers voor elite-vrouwen in het Belgische Wielsbeke over 78 km. en met 40 rensters aan de start. Er reed vrij snel een kopgroep weg van vijf rensters, later gevolgd door nog eens vijf rensters. Beide groepen waren definitief buiten schot, doch konden ook weer niet bij elkaar komen. In de finale reed er nog een duo weg. Ook Marion heeft enige malen geprobeerd weg te rijden, doch het lukte telkens niet. Het peloton reed derhalve voor plek dertien. De koers werd in de sprint gewonnen door Anja Nobus voor Corinne Hierckens. De sprint van het peloton werd gewonnen door Femke Melis voor Crista Pirard en Marion, die aldus vijftiende werd. Morgen vertrekt ze naar Manchester voor het WK op de piste voor masters; maandagavond staat de 500 meter op het programma, dinsdag de sprint (titel te verdedigen!), donderdag de achtervolging en zaterdag de puntenkoers (beide laatste onderdelen vorig jaar zilver).

Net terug van een geslaagde trip in Oostenrijk, reed Marion vandaag de BWF-ronde in haar eigen Bavel. Het was een rondje van 1250 meter in het centrum met veel ambiance, doch datgene wat men er niet moet hebben is regen vanwege de oude gladde steentjes. En wat deed het echt een minuut na de start? Juist, REGENEN! De groep verbrokkelde door de combinatie van hoge snelheid en het gladde wegdek. De niet te remmen Jolanda van Dongen-Cools reed weg met Maxime Groenewegen en Monique van de Ree aan het wiel. Marion zat in een achtervolgend kwartet met Heidi Vissenberg, Sandra van Veghel en Kim van Gastel. Hoewel ze serieus probeerden, tegen de nieuwe Nederlandse kampioenen tijdrijden (Jolanda en Maxime), was geen kruit gewassen. Ze bleven weg. Het kwartet werd nog gereduceerd tot een trio omdat Sandra onderuit gleed. Alles en iedereen werd tenslotte gedubbeld door Jolanda, die eerder haar twee medevluchters had achtergelaten. Marion bleef als laatste in het wiel van winnares Jolanda van Dongen-Cools hangen en werd aldus vierde na Monique van de Ree (2e) en Maxime Groenewegen (3e). Heidi Vissenberg werd 5e en Kim van Gastel 6e. Belangrijkste was dat Marion toch een goede uitslag reed voor eigen publiek en dat ze het heel hield richting de WK piste van Manchester volgende week.

Gisteren werd de wereldtitel op de weg voor masters verreden. In het begin van de koers zat een lastige klim waarin zes vrouwen wegreden. Marion had na de tijdrit van de dag ervoor even niet helemaal de beste benen, doch reed, eenmaal boven, het gat in haar eentje dicht. Later voegden zich helaas nog zeven vrouwen bij de kopgroep. Met veertien gingen ze de sprint voor de wereldtitel aan. De Engelse Anne Plant was duidelijk de sterkste, tweede werd de Russische Vassilikova. Marion werd nipt derde voor de Canadese Zimich. Marion stond daarmee driemaal op drie wedstrijden op het podium; naast de rit-in-lijn dus ook in de tijdrit en de wereldbekerwedstrijd eerder deze week. Een niet verwacht succes. Zie fotoalbum.

Vandaag reed Marion in Sankt Johann in Tirol het wereldkampioenschap tijdrijden. Ze legde de afstand van 20 kilometer af in een tijd van 29 minuten 39 seconden (=gemiddeld 40,5 km per uur). Daarmee haalde ze een 3e plaats achter Suzanne Shook (USA, 1e in 28.36; gemiddeld 42 km/pu) en Claire Greenwood (GB, 2e in 29.13). Zie fotoalbum.
4. Glaus uit Zwitserland
5. Sanelli uit Italie
6. Rossouw uit Zuid-Afrika
7.Cahabanal uit Frankrijk
8. Blume uit Duitsland
9. Meulders uit Belgie
10. Gebauer uit Duitsland

Vandaag reed Marion in Sankt Johann in Tirol de Radweltpokal. Deze wedstrijd kan beschouwd worden als een wereldbekerwedstrijd voor veteranen; sommigen beschouwen deze wedstijd ook als het officieuze wereldkampioenschap. Vanuit het vertrek moest men meteen bergop. Hoewel Marion telkens weer opziet tegen deze klim, kwam ze nu goed boven. Er bleven elf rensters van voor over, waaronder Marion. Door verschillende demarrages, ook bergop, werden er nog vijf rensters afgereden. Een groep van zes moest beslissen wie de wedstrijd ging winnen. Marion koos voor het wiel van de snelle Susan Shook, doch Anne Plant bleek rapper aan te gaan. Marion dook vervolgens dan ook in het wiel van Plant, doch kon er slechts naastkomen. Plant (Groot Brittanie) won, de Russische Lioubov Vassilikova werd tweede, Marion derde en Susan Shook uit de Verenigde Staten vierde. Woensdag rijdt Marion in principe het WK tijdrijden en een dag later het WK wegrit; ze is er nog niet uit of twee wedstrijden zo kort achter elkaar werkelijk ook kan. Even afwachten. Zie fotalbum.

Marion reed vandaag in de koers voor elite-vrouwen over 90 km in het Belgische Haasdonk. Ze had liever in Nispen gereden, doch de kans op regen met het risico van glijpartijen op zo’n klein criterium, was haar te groot. Vandaar haar vertrek in Haasdonk. Er stonden 65 rensters aan de start met oa. de Australische selectie. Er werd hard gekoerst en in twee fasen reed er een kopgroep weg van 16 rensters. Hoewel het peloton nog serieus probeerde de kloof te dichten, was de definitieve slag gevallen. Veronique Coenen won de koers. Hoewel er nog een groot peloton naar de streep reed met nog veel goede en rappe rensters, en dat voor nog maar 4 prijzen, lukte Marion het toch een prijs te pakken. Ze werd vierde van het peloton en aldus twintigste totaal.

Marion reed vanavond in het Belgische Brasschaat een koers voor elite-vrouwen. De eerste twintig uit de uitslag mochten een tijdrit rijden met als inzet 1000 euro voor de winnares. In het parcours zat een strook van 1000 meter met redelijk slechte kasseien. Het werd waarschijnlijk mede door het extreem warme weer een matte koers; er werd nauwelijks iemand afgereden en op een ontsnapt duo na werd het een massale aankomst. Aanvankelijk reed er een kwartet weg met daarbij Crista Pirard. Net voordat dit kwartet terug gepakt werd, sprong Crista door (het leek de koers van Kapelle wel). Met haar ging Natascha Nobels mee. Crista won de koers. De aankomst van de groep leverde, mede door de erg lange rechte lijn, een vreemde uitslag op. Onverwachte namen vond men erin terug. Marion werd twintigste en mocht daarom toch nog net de tijdrit rijden. Ze constateerde wel, dat de macht, waarmee ze tot voor enige weken in dit soort aankomsten met een tandje extra een ferme uitslag wist te rijden, niet meer in haar benen zat. Teveel gekoerst de laatste weken icm. de extreem hoge temperaturen?! De tijdrit reed ze voor het eerst op de verleden week aangeschafte GT-timebike. Het liep redelijk. Ze werd in deze door Debbie Mansveld gewonnen tijdrit (1000 euro!) 13e. Wel besloot Marion na vanavond het trainings- en koersprgramma wat bij te stellen: even wat meer duur-herstel richting Oostenrijk en Manchester. Even niet naar de Ardennen, even niet naar Puivelde en Pijnacker, even wat op het gemak rondrijden!