Marion Bax: “Eer om sportvrouw van het jaar te zijn”
Van Mr. C.G.J. Rutten / J.C.J.M. Klaverdijk
In februari 2004 werd wielrenster Marion Bax tot “Bredase Sportvrouw van het Jaar 2003” gekozen. Ze deelt haar passie voor de wielersport met burgemeester Rutten. “Na drie eerdere nominaties vond ik het heel leuk om die titel te winnen”, zegt de inwoonster van Bavel. Ondanks haar leeftijd van 47 jaar koerst ze nog steeds tussen de elitevrouwen. Haar wielercarrière is er een van hoogte- en dieptepunten. Veel prijzen, maar ook veel kwetsuren door valpartijen. “Ik begon 2004 met een sleutelbeenbreuk, maar 2003 was een superseizoen. Alle wedstrijden om de diverse wereldtitels bij de Masters stond ik op het podium. De verkiezing tot sportvrouw is een bekroning. Breda heeft ambitie en allure, dus vind ik de prijs echt een eer.”
“Ik woon sinds 1981 in Bavel, waar ik me thuis voel. De herindeling van 1997, waardoor Bavel bij Breda kwam, heeft mijn woongenot niet veranderd. Wat me wel zorgen baart, is de verstedelijking. Als ik naar Rijen fiets, zie ik Breda al bijna tegen Tilburg aangeplakt zitten. Naar het zuiden is het nog wel groen, gelukkig. Maar door die groeiende steden nemen de trainingsmogelijkheden voor wielrenners wel af. Een wielercircuit, bijvoorbeeld rond het toekomstige complex van JEKA, zou uitkomst bieden. Er ligt een prima accommodatie aan de Terheijdenseweg, maar die is voor de jeugd en de nieuwelingen. Amateurs rijden harder, die vliegen daar uit de bocht.”
“Als ik kijk naar het Bredase sportleven, dan zie ik dat de meeste clubs het steeds moeilijker hebben om het hoofd boven water te houden. NAC Breda is een prachtig uithangbord voor de stad, maar een nadeel is dat de club veel sponsors naar zich toetrekt. Of de gemeente meer in de sport moet investeren? Het is een moeilijke tijd. Een sponsor kan zijn geld maar één keer uitgeven, en dat geldt voor de gemeente net zo. Toch lijkt me de voor de gemeente relatief kleine investering voor de aanleg van een wielercircuit rond het toekomstige JEKA-complex verantwoord en een goed gebaar naar de in deze streken nog immer populaire wielersport.”
“Burgemeester Rutten heb ik nog niet ontmoet. Ik revalideerde in 1999 thuis van een zwaar ongeluk toen hij op de ziekenhuisafdeling kwam te liggen waar ik parttime werk. Ook hij had een enorme smak met de racefiets gemaakt. We liepen elkaar net mis. Maar hij kan me altijd bellen voor een fietstocht!”