Vandaag kwam Marion voor de derde maal deze week in actie in Sankt Johann in Tirol. Ditmaal stond het WK weg voor Masters op het programma. De hele dag was het erbarmelijk weer: tien graden koud en plenzende regen. Het was dus erg improviseren om Marion goed aan de start te krijgen. Alles goed gepland en uitgevoerd, kon de koers beginnen.
De Russische Vasilkova versnelde meteen aan de voet van de eerste klim, de Deense Drejer reageerde. Marion vond het te vroeg en controleerde de koers vanop de kop: wordt het gat niet te groot? Marion reed in een strak tempo omhoog, waardoor de meeste rensters gelost werden. Slechts de Amerikaanse Hilburn en de Zwitserse Glaus bleven aan haar wiel; voor de top haalde men Drejer al weer in, die meteen gelost werd. Was helemaal opgeblazen. In de afdaling kwam het trio bij Vasilkova. Op de volgende klim versnelde de Russin weer op de stijle stukken, waarop Glaus en Hilburn gelost werden, Marion forceerde het tempo op de minder stijle stukken, het vals plat en op het vlakke. De Russin, zo deed ze blijken (ze praat echt geen meter over de grens), reed graag met Marion weg: liever een temporenster erbij, dan in de achtervolging. Bovendien had ze uiteraard de overwinning van maandag in haar achterhoofd. Het duo verstond elkaar goed, bleef buiten schot op het achtervolgende duo (1.34 minuut) en kon gaan sprinten voor de wereldtitel.
De sprint verliep voor Marion beter dan maandag, hoewel ze er niet aan ontkwam van de kop af te vertrekken. Gelijktijdig gingen ze aan, het werd een duel naast elkaar, waarin de Russin Marion met een halve lengte klopte. Puur op waarde geklopt door een goede renster. Waarschijnlijk heeft Vasilkova vroeger ook op niveau gekoerst: ze is sterk en doorziet de koers als geen ander. Je hoeft ze niets te leren en dat is iets wat je niet op latere leeftijd nog even doet. Weer zilver derhalve.
De Zwitsers Glaus werd derde door de Amerikaanse Hilburn te kloppen. Zie ook in “fotoboek” en onder “krantenknipsels”.