Nadat Marion op 21 december bij een val haar rechter sleutelbeen brak en haar linker schoudergewricht licht ontwrichtte, moest ze haar wintertraining noodgedwongen aanpassen. Ze moest zich 3 weken beperken tot rustig peddelen op de fietsergometer.
Half januari kon ze het normale winterprogramma weer hervatten, met dien verstande dat ze de eerste trainingswedstrijden moest laten schieten. Hoewel ze snel het normale ritme leek op te pakken en ze weinig schade leek over te houden aan de val, buiten de toch nog steeds met regelmaat enigszins zeurende schouders, had ze toch aan trapvermogen ingeleverd en was er de schrik voor het rijden in de groep. Maar al bij al leek ze toch redelijk richting het niveau uit te komen wat voor haar gebruikelijk is in deze periode.
Om de laatste puntjes op de i te zetten had ze aanvankelijk besloten in de week voor Pasen naar Zuid-Frankrijk te gaan voor het maken van de nodige kilometers, deels bergop. Dit om het verloren vermogen te herwinnen. Vanwege de weersvoorspelling op weeronline.nl, welke niet te best waren en later ook slecht bleken, koos Marion om deze training in Nederland af te werken, waar wel goed weer werd verwacht. Een deel van deze training werd afgewerkt in Zuid-Limburg – de Voerstreek. Bovendien kon ze, als onderdeel van het trainingsprogramma, nu ook nog eens twee lange koersen rijden in het Belgische Laarne en Westkerke (zie fotoboek, foto’s van Luc Blouwe en Bert Spits). En dit ging goed. In beide koersen stonden 120 sterke rensters aan de start en waaide het flink, waardoor slechts de helft van de rensters de koers uit wist te doen. Ook Marion lfinishte in het peloton. Dit ondanks het feit dat ze vanwege de schrik op een bijna onmogelijke plaats achterin het peloton reed. Een plaats waar het haast niet mogelijk was te overleven. Reed Marion vorig jaar half april haar eerste koers, nu heeft ze op dat tijdstip reeds twee wedstrijden weg, zij het als training, maar toch met goed resultaat.
Marion denkt met deze week de seizoensvoorbereiding goed afgerond te hebben. Nu is het zaak in de koersen nog wat door te groeien in ritme, snelheid en vermogen en de schrik voor het rijden tussen de wielen verder te overwinnen.
Met nog enige progressie de komende weken moet Marion weer goed zijn voor de nodige prijsjes en hopelijk enkele uitschieters in de kampioenschappen. Het zullen wel niet de 48 prijzen en 10 medailles worden van het vorig seizoen. Dat is gewoon uniek en slechts eenmalig te realiseren. Zeker met weer een jaartje ouder!
Gewoon met enige regelmaat je prijsje pakken en goed mee kunnen koersen zijn voor Marion de gestelde doelen om van een geslaagd seizoen te kunnen spreken. Kwestie van reëel te blijven en de lat niet te hoog te leggen waardoor onnodige stress wordt vermeden.