Donderdag 21-2, is Marion naar dokter Joosten, orthopeed in het Bredaas Amphiaziekenhuis, geweest. Het optrekken van de voet bleef problematisch, waarschijnlijk vanwege de na de operatie ontstane verklevingen. Bovendien, maar dat was niet echt waarschijnlijk, zou de oorzaak kunnen liggen in een pees die niet echt goed aan elkaar gegroeid is. Peter Joosten liet zoals verwacht een echo maken, die de weke delen in beeld zou brengen.
Marion kon regelen dat ze een dag later meteen hiervoor kon komen. Gelukkig was de uitslag positief in die zin dat de pees intact was. Orthopeed Stefaan Verfaillie uit het Belgische Herentals had dus goed werk geleverd, maar dat was al eerder duidelijk. Wel waren er onder de wond rond de pees verklevingen te signaleren op de echo. Dit komt in dit gebied bij dit probleem snel voor.
Dinsdag 26-2 is ze naar Joosten terug geweest voor overleg. Hij stelde voor het gebied open te leggen en het peesvlies rond de pees door te halen, waardoor de pees weer de vrijheid krijgt om te glijden als de spier samentrekt. Hoewel Marion hier niet echt op zat te wachten, had ze er wel op gehoopt. Zij heeft er, samen met haar man en fysiotherapeut Hans Goeijers, alles aan gedaan om het te klaren zonder nog een ingreep. Het resultaat was echter niet voldoende.
Gelukkig wist Joosten een dag later, woensdag 27-2, op OK en in zijn agenda ruimte te vinden, waardoor ze snel geholpen kon worden.
Wat was er te zien, welke ingreep en hoe verder?
Toen de pees blootgelegd was, was onder andere te zien dat deze te lang was. Dat noemt men “actief insufficient” en wil zeggen dat als de spier samentrekt de pees onvoldoende op spanning komt: “het touwtje is als het ware te lang”. Dit vermoeden was er al, doch werd nu bevestigd. Daarnaast was te zien dat het gehechte gedeelte van de pees niet echt van grote kwaliteit is en veel littekenweefsel bevat. De echo liet een dunne pees zien (geatrofieerd in vaktermen) en dit sluit hierbij enigszins aan. Het zou geen echte consequenties moeten hebben zolang de pees het houdt. Dan het op de echo duidelijk te signaleren littekenweefsel. Dit bleken inderdaad flinke verklevingen te zijn rond de pees en belemmerde de pees fors in zijn functie. Peter Joosten, samen met zijn nieuwe collega-orthopeed Beumer, heeft deze uitgebreid weggeprepareerd. Om de kans te verkleinen dat deze terugkomen werd Marion in een gipsspalk gezet met de voet haaks op het onderbeen. Vanaf zaterdag 1-3 mocht ze periodiek uit de spalk om de pees te mobiliseren. Dit tot donderdag 6-3, de dag van controle en het mogelijk verwijderen van de hechtingen. Dokter Joosten was tevreden, doch liet de hechtingen nog een week zitten ter bescherming van de wond. Vandaag werden deze wel verwijderd. Verder was hij tevreden over de vorderingen. Afgesproken is het gebied verder voorlopig met rust te laten en enkele maanden aan te zien wat het eindresultaat zal zijn.
Ondertussen is Marion weer gestart met het oefenen van de spierkracht van de voetheffers, worden deze geprikkeld met electrotherapie ter versterking en traint ze weer op de fiets. Het pezenspel is veel verbeterd. De pezen hebben meer bewegingsvrijheid, kunnen de kracht beter overbrengen, wat goed te zien is aan het veel verbeterde looppatroon. Hoewel er zeker vooruitgang te signaleren is, moet er nog veel verbeteren. Blijft de functie onvoldoende dan zal de pees alsnog ingekort worden middels een derde operatie. Mocht dat nodig blijken dan laat Marion dit in november/december doen, mede omdat ze na de operatie 6 tot 8 weken in het gips moet. Voorlopig maar afwachten.