Afgelopen winter was een heel andere winter dan Marion normaliter doormaakt. Ditmaal niet op vakantie naar het zuiden geweest. Normaal gaat ze in november of december op vakantie. Het weer was in oktober en november in Nederland te goed en dan is het lekker om eens een week thuis niet te veel te hoeven doen. Daarom aanvankelijk lekker doorgetraind. Op 1 december viel partner en trainingsmaatje Hans erg hard op zijn heup, waardoor hij 4 weken op krukken moest lopen. Dit, in combinatie met de vele regen in december, betekende voor Marion een maandje rust met soms een uurtje op de fietsergometer. In januari zou haar trainingsmaatje weer mee de weg op kunnen waren het niet dat toen, na de regen, de koude periode met de sneeuw zijn intrede deed. Weer vaak op de fietsergometer en spinnen bij Black and White. Is een goed alternatief, maar dan moet de periode niet te lang duren. De sneeuw was tevens de reden dat de eerste twee trainingsritten op het Bredase Moleneind niet door konden gaan, trainingsritten die Marion hard nodig heeft om snelheid en koersritme op te doen.

Zondag 26 februari was het dan eindelijk zo ver, het was wel mogelijk op het Moleneind te koersen. Marion hield er een goed gevoel aan over. Ondanks dat er vanuit het vertrek meteen 48 kmpu werd gereden, wist ze zich probleemloos te handhaven in het peloton. Dan ben je blijkbaar toch al verder dan ze zelf had verwacht. Ze zat zonder echt mee te sprinten dicht in de buurt van winnares Suzanne Simons. Marion werd derde. Het gemiddelde lag toch al tegen de 40 kmpu. Het belangrijkst was…… ondanks de totaal andere winter haalde ze voor deze periode al voldoende niveau.

Een week later, op zondag vier maart, reed ze weer een trainingsrit op Moleneind. Weer werd er zeer snel vertrokken, waardoor menig renner in de problemen kwam. De eerste twintig minuten kwam de snelheid niet onder de 45 kmpu. Tenslotte werd Marion tweede, juist achter winnares Sandra van Veghel uit Esch. Het gemiddelde was zo vroeg in het jaar al 42 kmpu. Dan zit het met Marion al goed!

Op tien maart was het minder met Marion. Een lastige training gisteren in de (op Buienradar niet voorspelde) regen, gevolgd door een drukke avonddienst tot 23.30 met een ingrijpende reanimatie, maakten het voor Marion vandaag lastig. Het gemiddelde lag wederom hoog, 41 kmpu. Driekwart koers kreeg ze bij het aanzetten kramp in een van de hamstrings. De eerste maal dat haar dit overkomt op Moleneind! Gezegd moet ook worden dat ze daar dit jaar gewoon harder rijden. Ze werd toch nog derde van een grote groep vrouwen. Inge Klep uit Schijndel won. Valt dus nog niet tegen voor dit oudje….

De vrijdag daarop vertrok ze naar het Spaanse Calpe voor een trainingstage tot maandag 26 maart. Ze trainden dagelijkse een kleine honderd kilometer over bergachtig terrein. Marion heeft daar een perfecte stage kunnen realiseren: voldoende kilometers bergop bij ideaal weer, gemiddeld 95 kilomter per dag, slechts een rustdag noodgedwongen door een regendag, een ontspannen sfeer ’s avonds tijdens het eten. Kortom, geslaagd.

Nu kijken wat het rendement van deze voorbereiding is in de wedstrijden. Op korte termijn rijdt ze haar eerste echte wedstrijd van dit jaar. De planning is het seizoen in te richten zoals vorig jaar. Of ze haar UCI-wereldtitel tijdrijden, dit jaar verreden in Zuid-Afrika, verdedigt is uiterst twijfelachtig.